.jpg)
శ్రీ సాఈసచ్చరిత
|| అథ శ్రీసాఈసచ్చరిత || అధ్యాయ ౨౩ వా||
|| అథ శ్రీసాఈసచ్చరిత || అధ్యాయ ౨౩ వా||
||శ్రీ గణేశాయ నమః||శ్రీ సరస్వత్యై నమః||
||శ్రీ కులదేవతాయై నమః||శ్రీ సీతారామచంద్రాభ్యాం నమః||
||శ్రీ సద్గురుసాఈనాథాయ నమః||
హా జీవ వస్తుతః త్రిగుణాతీత | పరీ హోఊని మాయా విమోహిత |
సచ్చిదానంద స్వరూప విసరత | దేహ మానీత ఆపణా | ||౧||
1. ఈ జీవాత్మ త్రిగుణాల (సత్వ, రజస్, తమస్) కంటే వేరైనది, వాటిని జయించినది. కాని, మాయయొక్క ప్రభావం వలన, తన అసలైన సచ్చిదానంద రూపాన్ని మరచి, తానే దేహమని అనుకుంటాడు.
మగ త్యా దేహాచియా అభిమానే | ‘మీ కర్తా మీ భోక్తా’ మానే1 |
త్రస్త హోఈ అనర్థపరంపరేనే | మార్గ నేణే సుటకేచా | ||౨||
2. అలా అనుకున్న తరువాత, దేహం మీద కలిగే ప్రేమ వలన ‘పనులను చేసేది నేనే, ఆ పనులకు వచ్చే ఫలాన్ని అనుభవించేది కూడా నేనే’ అని అనుకుని, ఎన్నో కష్టాలలో చిక్కుకుని, బయటపడే దారి తెలియకుండా, బాధ పడతాడు.
గురుపదీ సప్రేమ భక్తియోగ | హాచ ఎక అనర్థోపశమ మార్గ |
మహానాటకీ సాఈ శ్రీరంగ | భక్తా రంగవీ నిజరంగీ | ||౩||
3. గురువు పాదాల మీద ప్రేమతో కూడుకున్న భక్తి యోగమొక్కటే, ఈ కష్టాలనుండి బయటపడే మార్గం. మహానటులైన శ్రీ సాయి రంగనాథులు, భక్తులను ఆనందంలో రంగరిస్తారు.
ఆమ్హీ తయాంస మానూ అవతారీ | కారణ లక్షణే తీంచ కీ సారీ |
పరీ “మీ బందా ఆల్లాచియా పదరీ” | స్వయే యేపరీ వదత తే | ||౪||
4. అవతార పురుషుల లక్షణాలన్నీ వారిలో ఉన్నాయి కనుక, మేము వారిని అవతార పురుషులని నమ్ముతున్నాము. అయినా, వారు మాత్రం, “నేను అల్లాయొక్క పాద దాసుణ్ణి” అని స్వయంగా చెప్పేవారు.
జరీ స్వయే అవతార | దావీ పూర్ణ లోకాచార |
శుద్ధ వర్ణాశ్రమ ఆచార | యోగ్య ప్రచార చాలవీ | ||౫||
5. సాక్షాత్తు అవతార పురుషులైనా, ఈ లోకంలోని పనులను, శుద్ధమైన వర్ణాశ్రమ ధర్మాలను, చక్కగా ఆచరించి, జనులకు తెలియ చేసేవారు.
కధీ కోణాచీ బరోబరీ | కరీ న కరవీ కవణ్యాహీ పరీ |
పాహీ జో విశ్వంభర చరాచరీ | తయాసీ హారీచ2 సాజిరీ | ||౬||
6. తమను తాము వారు ఎవ్వరితోనూ పోల్చుకునే వారు కాదు. మిగతావారిని కూడా అలా పోల్చుకోనిచ్చేవారు కాదు. ఈ సృష్టిలోని కదిలీ, కదలని జీవులలో దేవుణ్ణి చూసే వారికి, అణుకువయే ఆభరణం.
న కరీ కోణాచీ అవగణనా | కోణాసహీ తుచ్చ లేఖీనా |
భూతమాత్రీ నారాయణా | చైతన్యఘనా పాహీ తో | ||౭||
7. ఎవరినీ వారు నీచంగా చూసేవారు కాదు. ఎవరినీ వారు తిరస్కరించే వారు కాదు. అన్ని జీవులలోనూ వారు చైతన్య రూపమైన నారాయణుని చూసేవారు.
కధీ న మ్హణవీత ‘అనల హక్క3’ | మీ ఎక పరమేశ్వరాచా పాఈక |
గరీబ మీ ‘యాదేహక్క4’ | ‘అల్లామాలిక’ జప నిత్య | ||౮||
8. ‘అనల హక్క - నేనే పరమేశ్వరుణ్ణి’ అని వారు ఎప్పుడూ అనేవారు కాదు. “యాదే హక్క - పరమేశ్వరుని పాద దాసుణ్ణి” అని చెప్పేవారు. “అల్లా మాలిక” అని ఎప్పుడూ చెప్పేవారు.
కోణా సంతాచీ కాయ జాతీ | కైసే వర్తతీ కాయ ఖాతీ |
ఎణే న ఆకళే తయాంచీ స్థితి | తీ తో యాపరతీ సర్వదా | ||౯||
9. సత్పురుషులు ఏ జాతికి చెందినవారు, వారు ఏమి తింటారు, ఎలా నడుచుకుంటారు, అన్న సంగతులు, వారి పరిస్థితులు, మనకు అర్థం కావు. వారు ఎప్పుడూ అన్నింటినీ జయించినవారు.
వ్హావయా జడ జీవోద్ధార | పరోపకారీ సంతావతార |
హోతీ పహా సృష్టీవర | హీచ సర్వేశ్వర కృపా | ||౧౦||
10. తమ స్థితిని చెప్పుకోలేని, శక్తిలేని, తెలివి లేని, జీవులను ఉద్ధరించటానికి, పరోపకారం కోసం, సత్పురుషులు ఈ సృష్టిలో అవతరిస్తారు. ఇదే దేవుడి దయ.
అసేల జరీ పుణ్య గాఠీ | తరీచ ఉదేజేల5 ఆవడ పోటీ |
ఏకావయా సంతాంచ్యా గోష్టీ | సుఖ సంతుష్టీ పావావయా | ||౧౧||
11. వెనుకటి జన్మలలోని పుణ్యం మనకుంటేనే, సత్పురుషుల సంగతులు విని ఆనందించాలన్న కోరిక కలుగుతుంది.
ఎకదా ఎక యోగాభ్యాసీ | సవే ఘేఊని చాందోరకరాంసీ6 | ఠాకలే యేఊన మశీదీసీ | దర్శనాసీ బాబాంచ్యా | ||౧౨||
12. ఒక సారి, ఒక యోగాభ్యాసి, నానా చాందోర్కరుని వెంటబెట్టుకుని, బాబా దర్శనానికని మసీదుకు వచ్చాడు.
పాతంజలాది యోగశాస్త్ర | హోతే అభ్యాసిలే సాగ్ర | అనుభవ పాహూ జాతా విచిత్ర | సాధే న క్షణ మాత్ర సమాధీ | ||౧౩||
13. పతంజలి యోగ శాస్రాన్ని మొత్తంగా అతను నేర్చుకున్నాడు. కాని, అతని అనుభవం మాత్రం విచిత్రంగా ఉండేది. ఒక్క క్షణమైనా సమాధి స్థితి సాధ్యమయ్యేది కాదు.
మహారాజ సాఈ యోగీశ్వర | హోఈల జరీ కృపా మజవర | శంకా మాఝ్యా హోతీల దూర | సమాధీ నిర్ధార హోఈల | ||౧౪||
14. ‘యోగీశ్వరులైన సాయి మహారాజు దయ నా మీదుంటే, నా అనుమానాలన్నీ తొలగిపోయి, సమాధి స్థితిని తప్పకుండా చేరుకోగలుగుతాను’.
ఏసా ధరూని పోటీ హేత | సాఈచే జో దర్శన ఘేత | తో తే బసలే హోతే ఖాత | పలాండూ7 సమవేత భాకర | ||౧౫||
15. అని అనుకొని, సాయిని దర్శించినప్పుడు, బాబా ఉల్లిపాయను నంజుకుని, భాకరిని (జొన్న రొట్టె) తింటూ కూర్చున్నారు.
ధారిలీ పాహోని సన్ముఖ ముఖా | శిళీ భాకర కాందా సుకా | హే కాయ వారితీ మాఝ్యా శంకా | ప్రబళ ఆశంకా ఉద్భవలీ | ||౧౬||
16. ఎండి పోయిన చద్ది రొట్టెతో ఉల్లిపాయను నోటి వద్ద చూసి, ‘నా సందేహాలను ఇతడేం తీర్చగలడు’ అని అతనికి అనుమానం కలిగింది.
వికల్ప ఉఠలా త్యాంచే మనీ | సాఈమహారాజ అంతర్జ్ఞానీ | మ్హణతీ “నానా, కాందా జ్యా పచనీ | పడే తయాంనీంచ ఖావా తో | ||౧౭||
17. అతని మనసులో ఇలా అనుమానం కలగగానే, అంతర్‍జ్ఞానియైన సాయి మహారాజు, “నానా! ఉల్లిపాయను జీర్ణించుకోగల వారే దానిని తినాలి.
పచవిణ్యాచా జోమ వ్హావా | తయానే కాందా ఖుశాల ఖావా” | ఏకూన చరకలా యోగీ జీవా | శరణ సద్భావా8 తో గేలా | ||౧౮||
18. “జీర్ణించుకోగల శక్తి ఉన్నవారే, ఏ భయమూ లేక దానిని తినవచ్చు” అని అన్నారు. ఆ మాటలు విని యోగాభ్యాసి ఆశ్చర్యపడ్డాడు. అప్పుడు, ఏ అనుమానాలూ లేక, శుద్ధమైన మనసుతో సాయికి శరణుజొచ్చాడు.
అసో పుఢే తే యోగాభ్యాసీ | బాబా యేఊన బైసతా గాదీసీ | నిర్వికల్ప అంతఃకరణాసీ9 | బాబాపాసీ బైసలే | ||౧౯||
19. తరువాత, బాబా తమ ఆసనంపై కూర్చున్నారు. యోగాభ్యాసి బాబా దగ్గర కూర్చున్నాడు. తన అనుమానాలన్నిటినీ తీర్చుకున్నాడు.
పుసతే ఝాలే సావధాన | పావోని శంకా సమాధాన | లాహోని ఉదీ ఆశీర్వచన | ప్రసన్న మన పరతలే | ||౨౦||
20. జాగ్రత్తగా, తనకొచ్చిన సందేహాలను తెలిపి, వాటికి సమాధానాలను తెలుసుకుని, విభూతిని, బాబా ఆశీస్సులను పొంది, సంతోషంగా వెళ్ళిపోయాడు.
దుఃఖమోహాది అనర్థోపశమతా | భక్త సత్వరతా పావతీ | ||౨౧||
21. ఇలాంటి ఎన్నో కథలు వింటే, దుఃఖాలు, మోహాలు అనే అనర్థాలు వెంటనే తొలగిపోతాయి.
తేంచ కీ సౌఖ్య నిరతిశయ | మానీ నిఃసంశయ సూకర10 | ||౨౨||
22. నీటిగుంట ఎంత చిన్నదైనా, ఎంత చెడు వాసనతో ఉన్నా, ఆ మురికి గుంటను చూసి పంది, అంతులేని సుఖమని అనుకుంటుంది.
జీవాశుకాచీ ఎకచి పరి | ఎక దేహీ దుజా పంజరీ11 | ముకలా శుక స్వాతంత్ర్య్హా తరీ | మానీ తీ బరీ పరతంత్రతా | ||౨౩||
23. జీవుడు, చిలుక వీరిలో ఒక పోలిక ఉంది. ఒకరు దేహంలోనూ, మరొకరు పంజరంలోనూ బంధింప బడి ఉన్నారు. మురికి గుంటను చూసిన పందిలాగా, చిలుక కూడా స్వాతంత్రం లేకున్నా, పారతంత్రమే సుఖమని అనుకుంటుంది.
కూపమండూకసమ హా శుక | పంజరీ త్యాంచే సర్వ సుఖ | జాణే న స్వాతంత్ర్యాచే కౌతుక | జీవహీ కాముక12 తైసాచ | ||౨౪||
24. బావిలోని కప్పలాగా, దాని అన్ని సుఖాలూ పంజరంలోనే ఉన్నాయని చిలుక అనుకుంటుంది. పాపం. దానికి స్వాతంత్ర్యంలోని ఆనందం తెలియదు. కోరికలతో నిండిన జీవాత్మ కూడా అలాగే అనుకుంటాడు.
కాయ మౌజేచా మాఝా పింజరా | సువర్ణదాండీచ్యా యేరఝారా | ఉలటా టాంగలో తరీ మీ బరా | పాయ న జరాహీ సుటావా | ||౨౫||
25. ‘ఆహా! నా పంజరం ఎంత సుఖంగా ఉంది! ఊగటానికి బంగారు కమ్మి ఎంత బాగా ఉంది! తలక్రిందులుగా వేలాడుతున్నా, కాలు కొంచెమైనా కదలుకున్నా, పర్వాలేదు. నేను బాగా ఉన్నాను’.
బాహేర మగ యా సుఖా ఆంచవణే | నాహీ మగ డాళీంబాచే దాణే| నాహీ యా గోడ మిరచీచే ఖాణే | స్వసుఖా నాగవణే స్వయేంచ | ||౨౬||
26. ‘బయట నాకు ఈ సుఖం దొరుకుతుందా? తినటానికి దానిమ్మ గింజలు, రుచికరమైన మిరపకాయలు దొరకవు. చేతులారా నా సుఖాన్ని నేనే వదులుకోవాలా?’ అని అనుకుంటుంది.
పరీ యేతా శుకాచీ ఘటీ | భేటే తయాస అఘటిత ఘటీ | మారీ తయాస ప్రేమే థాపటీ | ఘాలీ దృష్టీంత అంజన | ||౨౭||
27. కాని, తగిన సమయం వచ్చినప్పుడు, అకస్మాత్తుగా ఎవరో వచ్చి, ప్రేమతో దాని వెన్ను తట్టి, ఆ చిలుక కళ్ళకు అంజనం వేస్తారు.
త్యా థాపటీచ్యా శక్తిపాతే | నిసటలా ఉఘడిలీ నేత్రపాతే | విహరూ లాగలా పక్షవాతే13 | కోణ మగ త్యాతే ఆవరీ | ||౨౮||
28. ఆ చేతి తాకిడితో, ఆ చిలుకలో కొత్త శక్తి వచ్చి, కళ్ళు తెరచుకుని, పంజరంనుండి బయటపడి, రెక్కలు విచ్చుకుని గాలిలో ఎగిరిపోతుంది. స్వాతంత్ర్యం తెలుసుకున్న ఆ చిలుకను ఎవరు ఆపగలరు?
జగ అఫాట తయా ఉఘడలే | యథేచ్చ డాళింబీ పేరూచే మళే | గగన స్వచ్చంద విహారా మోకళే | స్వాతంత్ర్య సోహళే మగ భోగీ | ||౨౯||
29. మొత్తం ప్రపంచమంతా ఎదుట కనిపిస్తుంది. తినటానికి కావలిసినంత దానిమ్మ గింజలు, జామ పళ్ళు, ఇష్టం వచ్చినట్లు తిరగటానికి విశాలమైన ఆకాశం, వీటితో ఆ చిలుక స్వాతంత్ర్య సుఖాన్ని మనసారా అనుభవిస్తుంది.
తైసీచ యా జీవాచీ స్థితి | ఈశ్వరానుగ్రహ గురుప్రాప్తి | ఉభయలాభే బంధన ముక్తి | స్వాతంత్ర్యముక్తీ అనుభవీ | ||౩౦||
30. ఈ జీవుని పరిస్థితి కూడా అలాగే ఉంది. దేవుని దయ, సద్గురు సహవాసం ఈ రెండూ దొరికితే, ఉన్న బంధం విడిపోయి, స్వాతంత్ర్య సుఖాన్ని అనుభవిస్తాడు.
ఆతా హోఊని అవధానశీళ | భావిక శ్రోతా తుమ్హీ సకళ |
శుద్ధ ప్రేమాచీ కథా రసాళ | పరిసాల కాయ క్షణభర | ||౩౧||
31. నిష్ఠగల శ్రోతలారా! శుద్ధమైన ప్రేమతో కూడుకున్న రసవత్తరమైన ఒక కథను, క్షణం పాటు, జాగ్రత్తగా ఇప్పుడు వింటారా?
గతాధ్యాయీ చమత్కార | దేఊని శామా14 బరోబర | చిథళీచియా దౌర్యావర | బాబా మిరీకర పాఠవిత | || ౩౨||
32. పోయిన అధ్యాయంలో, చితళీ యాత్రకు, మిరీకరుకు తోడుగా శామాను పంపిన బాబా చమత్కారాన్ని చూశారు.
సాఈ జాణోని అనాగతజ్ఞాన15 | లాంబ బాబాపాసూన16 విఘ్న | కేలే మిరీకరా సావధాన | సంకట సూచన వేళీంచ | ||౩౩||
33. ముందు జరిగేవి బాబాకు తెలియడంతో, సరియైన సమయంలో, పాము వలన కలిగే అపాయాన్ని మిరీకరుకు చక్కగా సూచించారు.
నాహీ కేవళ సూచన కేలే | నివారణార్థ ఉపాయహీ యోజిలే | నకో మ్హణతా గళీ బాంధలే | సంకటీ రక్షిలే మిరీకరా | ||౩౪||
34. సూచన ఇవ్వటం మాత్రమే కాదు. మిరీకరు వద్దంటున్నా, ఆ కష్టాన్ని తొలగించటానికి అతని వెంట శామాను బలవంతంగా పంపి, మిరీకరును ఆ ఆపదనుండి కాపాడారు.
బాబా భక్తకల్యాణతత్పర | బాళాసాహేబ మిరీకర | టాళూని త్యాంచే గండాంతర | అనుభవ విచిత్ర దావిలా | ||౩౫||
35. భక్తులకు మేలు చేయాలని, ఎప్పుడూ ఆతురతతో ఉండే బాబా, అలా బాలాసాహేబు మిరీకరు గండాన్ని తప్పించి, అతనికి ఒక వింతైన అనుభవాన్ని కలుగ చెశారు.
త్యాహూని పహా శామాచీ స్థితి | సర్పదంశ హోఊని అవచితీ | జీవ జగణ్యాచీ ఆశాహీ నవ్హతీ | కేలీ నిర్ముక్తి బాబాంనీ | ||౩౬||
36. అంతకంటే ఘోరంగా, శామాను అకస్మాత్తుగా పాము కరిచినప్పుడు, అతడు బ్రతుకుతాడన్న ఆశ కూడా లేనప్పుడు, బాబా అతనిని చావునుండి రక్షించారు.
తీహీ ఎక బాబాంచీ లీలా | కథూ ఆధీ శ్రోతయాంలా | విఖార జరీ హోతా డంఖలా | ఉపాయ కేలా కాయ పహా | ||౩౭||
37. ఇది కూడా బాబాయొక్క అద్భుతమైన లీల. ముందుగా ఈ కథను శ్రోతలకు చెప్పుతాను. పాము కాటు వేసినప్పుడు, బాబా ఏం ఉపాయం చేశారో చూడండి.
సాతాచియా సుమారాలా | హాతాచియా కరాంగళీలా | ఎకాఎకీ సాప డసలా | భాగ ఝాలా విషదగ్ధ | ||౩౮||
38. సుమారు ఏడు గంటలప్పుడు, శామా చిటికెన వేలిని, పాము ఎకాఎకి కాటేయగా, అక్కడ విషం వలన విపరీతంగా మండ సాగింది.
వేదనా అసహ్య అత్యంత | హోఊ పాహే ప్రాణాంత | మాధవరావ ఝాలే భయభీత | చింతాయుక్త అంతరీ | ||౩౯||
39. భరించలేనంత నొప్పితో, ప్రాణం పోతుందేమోననే భయంతో మాధవరావు మనసు చింత, బాధతో విలవిలలాడింది.
అంగ త్యాంచే లాల ఝాలే | ఆప్త స్నేహీ సర్వ మిళాలే | బిరోబాకడే17 చలా మ్హణాలే | సంకటీ పడలే జీవిత | ||౪౦||
40. అతని దేహం ఎర్ర రంగులో మారింది. బంధువులు, స్నేహితులు అందరూ కలిసి విరోబా గుడికి పొమ్మని బలవంతం పెట్ట సాగారు. అతని ప్రాణం ఆపదలో చిక్కుకుంది.
నిమోణకరహీ18 పుఢే ఆలే | ఉదీ ఘేఊన జావే మ్హణాలే |
మాధవరావ మశీదీ ధాంవలే | కాయ కేలే బాబాంనీ | ||౪౧||
41. అప్పుడు నిమోణ్కరు ముందుకు వచ్చి, ‘మునుపు ఉదీ తీసుకో, తరువాత వెళ్ళు’ అని చెప్పాడు. మాధవరావు మసీదుకు పరుగు తీశాడు. అప్పుడు బాబా ఏం చేశారు?
శివ్యా దేఊ లాగలే అనివార | నేదీత వర యేఊ త్యా | ||౪౨||
42. బాబా చూపు, శామా చూపుతో కలవగా, బాబా చేసిన చమత్కారం చూడండి. అతనిని పైకి రానివ్వకుండా బాగా తిట్ట సాగారు.
“చఢూ నకో భటురడ్యావర | చఢశీల తర ఖబరదార | చల నీఘ జా ఖాలీ ఉతర” | కేలీ దీర్ఘస్వర గర్జనా | ||౪౩||
43. “ఓ దుష్ట పూజారీ! ఆగు, పైకి ఎక్కొద్దు. ఎక్కావంటే ఖబర్దార్, ఫో! కిందికి దిగిపో!” అంటు గట్టిగా గర్జించారు.
అత్యద్భుత బాబా కోపలే | ఆగ అకల్పిత పాఖడితే ఝాలే | మాధవరావ చకిత ఝాలే | కిమర్థ తాడిలే కటు వచే | ||౪౪||
44. నిప్పులు చెరుగుతున్నట్లు బాగా కోపపడ్డారు. బాబా ఇంత కోపంగా ఎప్పుడూ లేరు. మాధవరావు చకితుడయ్యాడు. బాబా ఇంత క్రూరంగా ఎందుకు మాట్లాడుతున్నారో అతనికి అర్థం కాలేదు.
పాహూని హా ఏసా ప్రకార | మాధవరావ ఘాబరలే ఫార | కాంహీ ఎక సుచేనా విచార | బైసలే హిరముసలే ఖాలీంచ | ||౪౫||
45. వారి విపరీతమైన కోపాన్ని చూచి, మాధవరావు చాలా గాబరా పడ్డాడు. ఏం చేయాలో అతనికి తోచలేదు. ధైర్యం సడలిపోయి, కిందనే కూర్చున్నాడు.
దేవహీ19 జేవ్హా రాగాస ఆలే | మాధవరావ అంతరీ భ్యాలే | వాటలే ఉపాయచి సర్వ హరలే | జేవ్హా అవ్హేరిలే బాబాంనీ | ||౪౬||
46. మాధవరావు మనసు క్రుంగిపోయింది. తన దేవునికే ఇంత కోపం వచ్చి, తనను తిరస్కరించిన తరువాత, ఇక బ్రతికే దారే లేదని భయపడ్డాడు.
కోణ నాహీ ఘబరణార | పాహూని వృత్తి ఖవళలీ దుర్ధర | ఏకూని శివ్యాగాళ్యాంచా భడిమార | ప్రసంగ భయంకర వాటలా | ||౪౭||
47. అంత ఘోరంగా మండిపోతున్న బాబా కోపాన్ని చూసి, చాలా క్రూరమైన వారి తిట్లను శాపాలని విని, ఎవరు మాత్రం భయ పడకుండా ఉండగలరు? అలాంటి భయంకరమైన పరిస్థితి అది.
మశీద మాఝే మాహేరఘర | మీ సాఈంచే పోటచే పోర | ఏసే అసతా ఆఈచ పోరావర | కోపలీ అనివార కా ఆజ | ||౪౮||
48. ‘మసీదు నా పుట్టిల్లు, నేను సాయికి కన్న కొడుకును. అలాంటప్పుడు, కన్నతల్లే ఇవాళ బిడ్డమీద ఇంత కోపంగా ఎందుకు ఉంది?
సర్ప డంఖలా హే గార్హాణే | మాతేవాంచూన కోఠే నేణే | పరీ తీచ జై లాథే హాణే | కేవిలవాణే ముఖ కేలే | ||౪౯||
49. ‘పాము కాటేసిందనే బాధను, కన్నతల్లికి కాక ఇంకెవరి దగ్గర చెప్పుకోవాలి? కాని, ఆ తల్లే తన్ని తరిమేస్తే, తన గతి ఏమిటి?’ అని చాలా దీనంగా మొహం పెట్టాడు.
బాలక జైసే మాతేపాశీ | మాధవరావ తైసే బాబాంశీ | అసతా నాతే హే అహర్నిశీ | ఆజచి కైసీ హే స్థితి | ||౫౦||
50. బిడ్డకు కన్నతల్లి ఎలాగో మాధవరావుకు బాబా అలా కన్నతల్లి. రాత్రింబవళ్ళూ ఇలాంటి సంబంధం ఉన్నప్పుడు, మరి ఈ రోజు పరిస్థితి ఏమైంది?
మాతాచ జేవ్హా లాథే హాణీ | తేవ్హా లేంకురా రాఖావే కోణీ |
జీవితాశేవర20 సోడిలే పాణీ | మాధవరావాంనీ తే సమయీ | ||౫౧||
51. ‘కన్న తల్లే తన్ని తరిమేస్తే, ఇక బిడ్డను ఎవరు రక్షిస్తారు?’ అలా అనుకుని, ఆ క్షణాన, మాధవరావు తన ప్రాణాల మీద ఆశకు నీళ్ళు వదులుకున్నాడు.
కాంహీ కాళ గేల్యానంతర | బాబా హోతా స్థిరస్థావర | మాధవరావాంనీ కేలా ధీర | జాఊని వర బైసలే | ||౫౨||
52. కొంత సేపు అయిన తరువాత, బాబా శాంతించారు. మాధవరావు ధైర్యం తెచ్చుకుని పైకి వెళ్ళి కూర్చున్నాడు.
బాబా మ్హణాలే “న సోడీ ధీర | కాంహీహీ మనీ న కరీ జికీర | బరే హోఈల సోడీ ఫికీర | దయాళూ ఫకీర సాంభాళీల | ||౫౩||
53. అప్పుడు బాబా, “ధైర్యాన్ని వదలకు. మనసులో ఏ మాత్రం చింతా పెట్టుకోవద్దు. నీవు తప్పకుండా బాగౌతావు. దయాళువైన ఈ ఫకీరు నిన్ను రక్షిస్తాడు.
ఘరీ జాఊన స్వస్థ బైస | ఘరాబాహేర జాఊ నకోస | రాహీ నిర్భయ నిశ్చింత మానస | ఠేవీ విశ్వాస మజవరీ” | ||౫౪||
54. “ఇంటికి వెళ్ళి, హాయిగా కూర్చో. ఇంటినుండి బయటికి ఎక్కడికీ వెళ్ళొద్దు. ఏ భయమూ, చింతా లేకుండా ఉండు. నా మీద నమ్మకం ఉంచు” అని చెప్పారు.
మగ తే మాఘారా ఘరాస | పోహోంచణ్యాచాచ అవకాశ | బాబా పాఠవితే ఝాలే తాత్యాస21 | సమాచారాస నిరోపాసహ | ||౫౫||
55. అతను ఇల్లు చేరక మునుపే, బాబా తాత్యాతో కబురు పంపారు.
“నిజూ నకో త్యాలా మ్హణావే | ఘరచే ఘరీ ఫిరత రహావే | వాటేల తే ఖుశాల ఖావే | సాంభాళావే హే ఇతుకే” | ||౫౬||
56. “అతనిని నిద్ర పోవద్దని చెప్పు. ఇంట్లోనే తిరుగుతుండమను. ఇష్టం వచ్చినదానిని తినమను. కాని, ఈ ఒక్క సంగతి జాగ్రత్తగా ఉండమని చెప్పు”.
కాకాసాహేబ దీక్షితాంస | బాబాహీ వదలే “తే నిశీస | లహర యేఈల త్యాస రాత్రీస | నిజావయాస దేఊ నకా” | ||౫౭||
57. అంతలో కాకాసాహేబు దీక్షితుని పిలిచి, “ఈ రాత్రి కునుకు పట్టొచ్చు. కాని, అతనిని నిద్రపోనివ్వకండి” అని బాబా చెప్పారు.
అసో ఏసీ సావధగిరీ | ఠేవితా బాధా పళాలీ దూరీ | జళజళ థోడీ రాహిలీ ఖరీ | అంగులీభీతరీ విషాచీ | ||౫౮||
58. అంత జాగ్రత్త పడగా, ఆ గండం గడిచిపోయింది. వేలి మీద విషపు మంట కొద్దిగా మిగిలి ఉంది.
పుఢే తీహీ బరీ ఝాలీ | కైసీ భయంకర వేళ టళలీ | ఏసీ కనవాళూ సాఈ మాఊలీ | కృపా హేలావలీ22 భక్తార్థ | ||౫౯||
59. తరువాత అది కూడా పోయింది. ఎంత భయంకరమైన గండం గడిచింది! ఈ సాయిమాత కరుణ ఇలా ఉంటుంది. భక్తుల మీద ప్రేమ, దయతో వారి మనసు చలించి పోతుంది.
“చఢూ నకో భటురడ్యావర” | ఏసే బాబాంచే శబ్దప్రహార | తే కాయ మాధవరావాంవర | హోతే ప్రేరిలే బాబాంనీ | ||౬౦||
60. “ఓ దుష్ట పూజారి! పైకి ఎక్కొద్దు” అనే శబ్దాల దెబ్బలను, బాబా మాధవరావు పైన ప్రయోగించారా?
మాధవరావాంస అనులక్షూన | నవ్హతే కీ తే శబ్దసంధాన |
దంశకారక విఖారాలాగూన | అనుజ్ఞాపన తే తీవ్ర | ||౬౧||
61. కాదు, ఆ శబ్దాల దెబ్బలు మాధవరావును ఉద్దేశించి కానే కాదు. కాటేసిన పాము విషంపై, తీవ్రంగా ప్రయోగింప బడింది.
జాగీంచ విషసంచార స్థిర | రోధిలా ప్రచార23 పుఢీల | ||౬౨||
62. “ఎక్కావంటే ఖబర్దార్” అన్నది సాయి నోటినుండి వెలువడిన తీక్షణమైన ఆజ్ఞ. ఆ ఆజ్ఞతో విష సంచారం పైకి పోకుండా, అక్కడే ఆగిపోయింది.
ఇతుకేంచ ఝాలే నాహీ తర | “చల నిఘ జా ఖాలీ ఉతర” | హాచ సాఈ పంచాక్షరీ మంత్ర | ఉతరవీ విఖార తాత్కాళ | ||౬౩||
63. అంతే కాదు, “ఫో, కిందికి దిగి పో” అన్న సాయియొక్క మాటే పంచాక్షరీ మంత్రంలాగా పనిచేసింది. ఆ మంత్రంతో, తక్షణమే విషం దిగిపోయింది.
న లాగతీ కాంహీ సాధనే దుసరీ | లౌకికీ మంత్రీ వా పంచాక్షరీ | ఏసా సాఈ భక్తకైవారీ | సంకటే వారీ పరోపరీ | ||౬౪||
64. అంతే. వేరే మాంత్రికులు వాడే పంచాక్షరీ కాని, ఇతర మంత్రాలు కాని ఉపయోగించలేదు. వాటి అవసరమే లేదు. ఈ విధంగా భక్తుల ఎన్నో రకాల కష్టాలను సాయి తొలగించారు.
నాహీ మంత్రావర్తన కేలే | నాహీ తాందుళ పాణీ భారలే | నాహీ పాణ్యాచే శిటకావ మారిలే | తరీహీ ఉతరలే విష కైసే | ||౬౫||
65. ఏ మంత్రాలనీ బాబా చెప్పలేదు. నీటిని, బియ్యాన్ని మంత్రించి చల్లలేదు. నీటి ప్రోక్షణ కూడా చేయలేదు. మరి, విషం ఎలా దిగిపోయింది?
కాయ నవ్హే హా చమత్కార | కేవళ సంత ముఖోద్గార | మాధవరావాంస పడలా ఉతార | కృపేస పార నాహీ యా | ||౬౬||
66. ఇది చమత్కారం కాదా! కేవలం, వారి నోటినుండి వేలువడిన మాటల బలంతోనే, మాధవరావు బాధ తగ్గిపోయింది. నిజంగా, వారి కరుణకు అంతం అంటూ లేదు.
ఆతా గతాధ్యాయీ సూచిత | కథా సురస ఆణి అద్భుత | శ్రోతా హోఊని దత్తచిత్త | ఏకణే సాద్యంత తీ ఆతా | ||౬౭||
67. పోయిన అధ్యాయంలో చెప్పినట్టు, అద్భుతమూ, రసభరితమూ అయిన మొత్తం కథనంతా, శ్రోతలు ఇప్పుడు శ్రద్ధగా వినండి.
కథా వర్ణిలీ పూర్వాధ్యాయీ | తియేహూన హిచీ నవలాఈ | కైసీ మావ కరీత తీ సాఈ | శ్రోతియా జాఈల అనువాదిలీ | ||౬౮||
68. మునుపటి అధ్యాయంలో వర్ణించిన కథకంటే, ఇది ప్రత్యేకమైనది. సాయి ఎలా లీలలను చేస్తారో, ఇప్పుడు శ్రోతలు వింటారు.
పరిసతా హీ కథానకే సురసే | వఠతీల గురువచనాచే ఠసే | కర్మాకర్మ వికర్మ నిరసే | శ్రద్ధా బైసే గురుపాయీ | ||౬౯||
69. రసంతో నిండిన ఈ కథలను వింటే, గురువు మాటలమీద దృఢమైన నమ్మకం కలిగి, కర్మను చేయటం, చెడు కర్మలను చేయటం, లేక అసలు కర్మను చేయకపోవటం అనే భావన తొలగిపోయి, గురు పాదాలయందు నిష్ఠ ఏర్పడుతుంది.
సోప్యాంతలా సోపా ఉపాయ | హృదయీ స్మరావే సాఈచే పాయ | హాచి ఎక తరణోపాయ | మాయా జాయ నిరసోని | ||౭౦||
70. సులభమైన ఉపాయాలలో అతి సులభమైనది, సాయి పాదాలను మనసులో తలచుకోవటం. మాయను నాశం చేయటానికి ఇదొక్కటే ఉపాయం.
సంసారభయ బహు ఉదండ | మాయాసముద్భూత హే బండ |
కథాశ్రవణే హోఈల దుఖండ | జోడేల అఖండ ఆనంద | ||౭౧||
71. సంసారంలోని భయం చాలా బాధాకరమైనది. మాయ పుట్టించే ఈ అలజడి వలన, కలిగే దుఃఖం ఈ కథను వినటంతో పటాపంచలై, అంతులేని ఆనందం దొరకుతుంది.
ఎకదా శిరడీంత మహామారీ | యేతా గ్రామస్థ భయభీత అంతరీ | దవండీ పిటిలీ ఎకవిచారీ | రహదారీ సారీ బంద కేలీ | ||౭౨||
72. ఒక సారి, శిరిడీలో కలరా మహమ్మారి వ్యాపించింది. గ్రామస్థులు విపరీతంగా భయపడి పోయారు. శిరిడీనుంచి వేరే గ్రామాలకు వెళ్ళే రహదారులన్నిటినీ మూసి వేశారు. బయటవారితో ఏ సంపర్కమూ పెట్టుకోవద్దని గ్రామంలో దండోరా వేశారు.
మహామారీచా మోఠా దరారా | గ్రామస్థాంనీ ఘేతలా భేదరా24 | పరస్థాంచా25 ఘేతీ న వారా | వ్యవసాయ సారా ఠేలా26 కీ | ||౭౩||
73. కలరా మహమ్మారి ఇంకా ఎక్కువయ్యే సరికి, గ్రామస్థులు చాలా కలవర పడ్డారు. బయట గ్రామాలవారు శిరిడీకి రాకూడదనే నియమం విధించారు. అన్ని వ్యవహారాలూ ఆగిపోయినై.
మరీ27 జోంవరీ చాలే గావాంత | కోణీ న కరావా బకర్యాచా ఘాత | గాడీ న యేఊ ద్యావీ శివేంత | నేమే సమస్త వర్తావే | ||౭౪||
74. గ్రామంలో కలరా ఉన్నంత వరకూ, మేకను చంపరాదు, గ్రామ సరిహద్దులూ దాటి ఏ బండీ శిరిడీలోకి రాకూడదు అన్న నియమాలను పాటించ సాగారు.
గ్రామస్థాంచా హా దేవభోళేపణా | బాబాంచ్యా ముళీ నావడే మనా | తయాంచ్యా మతే యా కుకల్పనా | అడాణీపణా లోకాంచా | ||౭౫||
75. క్షుద్ర దేవతలపై గ్రామస్థులకు ఉన్న ఈ మూఢ నమ్మకం, బాబాకు అసలు నచ్చలేదు. అది జనుల అజ్ఞానం అని వారి ఉద్దేశం.
త్యాంనీ తికడే కరావే నియమన | బాబాంనీ వరీ ఘాలావే విరజణ | కైసే కైసే తే కరావే శ్రవణ | సాదర మన హోఉనీ | ||౭౬||
76. అలా, ఒకవైపు గ్రామస్థులు నియమాలను విధించటం, మరో వైపు బాబా వాటిని అతిక్రమించటం ఎలా జరిగిందో, శ్రద్ధగా వినండి.
గ్రామపంచాంచా హా నిర్ధార | గ్రామస్థ పాళీతీ సాచార | దండ దేణే హాచ పరిహార | నియమ లవభార భంగే జో | ||౭౭||
77. గ్రామ పంచాయతీ వారి నియమాలను, గ్రామస్థులందరూ పాటించాలి. వానిని ఏ కాస్త అతిక్రమించినా, పరిహారంగా జరిమానా చెల్లించాలి. శిక్ష కూడ పడవచ్చు.
బాబాంస నాహీ దండాచే భయ | తే సదా సర్వదా నిర్భయ | లావోనియా హరిచరణీ లయ | సదైవ దుర్జయ కళీకాళా | ||౭౮||
78. బాబాకు ఆ శిక్ష గురించి భయంలేదు. వారికి అసలు ఎప్పుడూ, ఏ భయమూ లేదు. హరి పాదాలలో లీనమైన వారు, కలికాలాన్ని జయించిన వారు.
ఎకదా ఎక పరగాంవచే గాడే | భరలీ జయాంత జళాఊ లాకడే | వేశీంత యేతా పడే సాంకడే | జనాతే వాంకడే లాగలే | ||౭౯||
79. ఒక సారి, కట్టేలతో నిండిన బండి ఒకటి, శిరిడీ శివారు దగ్గరకు రాగా, అప్పుడు చాలా కష్టకరమైన పరిస్థితి వచ్చింది. గ్రామస్థులు తగువులాడుకో సాగారు.
లాకడాంచీ తేథే దుర్మిళతా | జాణీవ హీ గ్రామస్థాంచే చిత్తా | పరీ నియమోల్లంఘన అనుచితతా | తేణే దుశ్చిత్తతా సకళికా | ||౮౦||
80. గ్రామంలో కర్రల కరువు బాగా ఉందని గ్రామస్థులందరికీ తెలుసు. కాని, నియమాన్ని అతిక్రమించటం మంచిది కాదని, అందరూ బాధ పడసాగారు.
గాడీవాల్యావరీ తే ఫిరలే | గాడీ తయాచీ పరతవూ లాగలే |
హే వర్తమాన బాబాంస కళలే | యేఊని థడకలే తే స్థానా | ||౮౧||
81. బండివాని దగ్గరకు వెళ్ళి, బండిని వెనుకకు పంపించాలని చూశారు. ఈ సంగతి బాబాకు తెలిసి, వెంటనే అక్కడికి వచ్చారు.
గ్రామస్థాంచా దురాగ్రహ మోడే | ఘాతలే గాడే వేశీంత | ||౮౨||
82. వారు వచ్చి బండి ఎదుట నిలబడగా, బండివానికి ధైర్యం వచ్చింది. గ్రామస్థుల పట్టుదల వదిలి పోయింది. బండి గ్రామం లోపలికి వచ్చింది.
తేథూని తే మండపద్వారీ | ఆణవూనీ రిచవిలే మండపాభీతరీ | చకారశబ్ద ముఖాబాహేరీ | కోణాచ్యా పరీ నిఘేనా | ||౮౩||
83. అక్కడినుండి బండిని బాబా సభామండపం తలుపుల దగ్గరకు రప్పించి, మండపంలో బండిని ఖాళీ చేశారు. ఎవరి నోటినుండీ ఒక్క మాట కూడా బయటకు రాలేదు.
గ్రీష్మ శరద్వా హేమంత | ఋతు అసో వర్షా వా వసంత | అష్టౌప్రహర మశీదీంత | ధునీ తేవత బాబాంచీ | ||౮౪||
84. గ్రీష్మంగాని, శరత్కాలం కాని, హేమంతం కాని, వర్షాకాలం కాని, వసంత ఋతువు కాని, మసీదులో బాబా ధుని ఎల్లప్పుడూ మండుతుంది.
కాయ బాబాంచా నిర్ధార విచిత్ర | అగ్నిహోత్ర్యాచే అగ్నిహోత్ర | తైశీ ప్రజ్వలిత అహోరాత్ర | ధునీ తీ పవిత్ర బాబాంచీ | ||౮౫||
85. బాబాయొక్క నిర్ధారం ఎంత విచిత్రమైనది! అగ్నిహోత్రుని అగ్నిహోత్రంవలె, బాబాయొక్క పవిత్ర ధుని రాత్రింబవళ్ళూ మండుతూనే ఉంటుంది.
కేవళ యా ధునీప్రీత్యర్థ | మోళ్యా ఫాట్యాచ్యా వికత ఘేత | బాబా సమోర మండపాంత | ఢీగ రిచవీత భింతీశీ | ||౮౬||
86. కేవలం ఈ ధుని కోసమే, బాబా కర్రలను కొని, మండపంలోని ఎదుటి గోడకు రాసిపోసి ఉంచేవారు.
సాధూన బాజారచీ వేళా | బాబాంనీ కరావీ లాకడే గోళా | తయావరీహీ శేజారియాంచా డోళా | స్వార్థాసీ భోళా దుర్లభ | ||౮౭||
87. వారం వారం జరిగే సంత రోజున, కర్రలు తెప్పించి, పోగు చేసేవారు. వాని పైనే పొరుగు వారి కళ్ళు. తమకు లాభం కలుగుతుందంటే, పట్టించుకోకుండా ఉండేవారు చాలా అరుదు.
బాబా నాహీ చులీస ఫాటే | ఫాట్యావినా చూల న పేటే | ఏసే కథితీ తే ఖోటేనాటే | ఫాట్యాంత వాంటే తయాంచేహీ | ||౮౮||
88. ‘బాబా! పొయ్యిలొకి కట్టెలు లేవు. కర్ర పుల్లలు లేనిదే, పొయ్యి రాజుకోదు’ అని ఏవేవో కల్లబొల్లి మాటలు చెప్పేవారు. అలా చెప్పటం వలన, కర్రలలో వారికి వాటా దొరికేది.
స్వార్థీ జన జాత్యాచ ద్వాడ | సభామండపా నాహీ కవాడ28 | తేణే తయాంసీ ఫావే సవడ | గరజూ లబాడ సారిఖే | ||౮౯||
89. ఇతరులను కష్ట పెట్టడం స్వార్థపరుల స్వభావం. మసీదులోని సభామండపానికి తలుపులు లేవు. అందువల్ల, నిజంగా అవసరమున్న వాళ్ళతో పాటు, మోసగాళ్ళు కూడా లాభం పొందేవారు.
బాబా అత్యంత పరోపకారీ | కాయ వర్ణావీ తయాంచీ థోరీ | దిసాయా ఉగ్ర బాహ్యాత్కారీ | పరీ అంతరీ అతి సౌమ్య | ||౯౦||
90. బాబా చాలా ధారాళంగా ఉండేవారు. వారి గొప్పతనాన్ని ఏమని వర్ణించను? పైకి కఠినంగా కనిపించినా, వారి మనసు చాలా మెత్తది.
అగాధ తయాచే మహిమాన | వాణీ29 హోఊని నిరభిమాన |
కరీల తచ్చరణాభివందన | తరీచ అవగాహన కరీల | ||౯౧||
91. వారి గొప్పతనం ఊహకు అందనిది. వాక్కు తన అహంకారాన్ని వదిలిపెట్టి, వినయంగా వారి పాదాలకు నమస్కరిస్తే, అప్పుడు వారిని వర్ణించే శక్తి ఆ వాక్కుకు వస్తుంది.
వ్యాపూనియా స్థిరచర | ఉరీ ఉరలా విశ్వంభర | విచారూని హే నిరంతర | కరీనా వైర కుణాసీ | ||౯౨||
92. కదిలీ కదలని జీవులన్నిటిలోను పరమేశ్వరుడు ఎప్పుడూ ఉంటాడని గుర్తుంచుకొని, ఎవరితోనూ వారికి వైరం ఉండేది కాదు.
తోచ భరలాసే సర్వ సృష్టీ | దాహీ దిశా పాఠీ పోటీ | కోణావరీహీ వక్ర దృష్టీ | కరితా తో కష్టీ హోతసే | ||౯౩||
93. ఈ సృష్టిలో, పది దిక్కులూ, ముందు, వెనుక, లోపల, బయట, అంతటా పరమేశ్వరుడు నిండి ఉన్నాడని తెలుసుకున్న వారికి, వేరే ఎవరైనా, ఎవరినైనా చెడు బుద్ధితో చూస్తే, బాధ పడేవారు.
అంగీ జరీ వైరాగ్య పూర్ణ | స్వయే లోకసంగ్రహార్థ ఆపణ | కరీ ప్రాపంచికాచే ఆచరణ | ద్యావయా శికవణ ఆశ్రితా | ||౯౪||
94. స్వయంగా వారికి పూర్తి వైరాగ్యం ఉన్నా, ఈ సంసార పద్ధతులను రక్షించటానికి, తమను ఆశ్రయించిన వారికి దారి చూపడానికి, వారు ఈ సంసారంలోని ఒకరిగా నడుచుకునే వారు.
కాయ యా మహాత్మ్యాచీ లీనతా | ఏకతా వాటేల ఆశ్చర్య చిత్తా | దిసూన యేఈల భక్త ప్రేమళతా | అవతార సార్థకతా తయాంచీ | ||౯౫||
95. ఈ మహాత్మునిలో ఎంత వినయం ఉండేది! దాని గురించి వింటే, ఆశ్చర్యం కలుగుతుంది. భక్తుల గురించి వారికి ఉన్న విపరీతమైన ప్రేమ మనకు కనిపిస్తుంది. వారి అవతారం ధన్యం.
అతుల దీనవత్సలతా పోటీ | సానపణాచీ30 ఆవడ మోఠీ | ప్రత్యంతరాస కోట్యానకోటీ | యేతీల గోష్టీ సాంగావయా | ||౯౬||
96. దీనుల గురించి వారి మనసులో ఉన్న ప్రేమ అంతు లేనిది. అలాగే, ఎదుటి వారికంటే తాము ఎప్పుడూ తక్కువే అనే వారి భావన, వారి వినయాన్ని తెలియ చేస్తుంది. దీని గురించి కోట్యానుకోటి కథలను చెప్పుకోవచ్చు.
కధీ నా ఉపాస వ తాపాస | హఠయోగాచాహీ సాయాస | కధీ న రసాసక్తీచీ ఆస | అల్పాహారాస సేవీతసే | ||౯౭||
97. వారు ఎప్పుడూ ఉపవాసాలు చేసేవారు కాదు. హఠయోగం మొదలైన సాధనలతో కష్టపడేవారు కాదు. రుచిగా కమ్మగా ఉండే తిండి పదార్థాలు కావాలని, ఎన్నడూ కోరుకునే వారు కాదు. ఎప్పుడూ కోంచెంగానే ఆహారాన్ని తీసుకునే వారు.
జాఊనియా నియమిత ఘరీ | మాగే ఓలీ కోరడీ భాకరీ | హీచ భిక్షా నిత్య మధుకరీ | కోడ న కరీ జివ్హేచే | ||౯౮||
98. కొన్ని ఇళ్ళకు నియమంగా వెళ్ళి, చద్దివో, ఎండినవో రొట్టెలను అడుక్కునే వారు. రోజూ చేసే వారి భిక్షాటనం ఇంతే. నాలుకను ఎప్పుడూ అదుపులో ఉంచే వారు.
పురవీ న రసనేచే లాడ | మిష్టాన్నాచీ ధరీ న హోడ | ప్రాప్తాప్రాప్త31 ధడగోడ | త్యాంతచి గోడ మానీ తో | ||౯౯||
99. నాలుకయొక్క కోరికలను తీర్చేవారు కాదు. పిండివంటలను ఆశించేవారు కాదు. ఏది దొరికినా, దొరకక పోయినా తృప్తిగా ఉండేవారు.
ఏసే పరీ ప్రాణధారణ | కరూన కరీ శరీర రక్షణ | కీ తే జ్ఞాన మోక్ష సాధన | నిరభిమాన సర్వదా | ||౧౦౦||
100. ఈ రకంగా వారు ప్రాణాన్ని నిలుపుకుంటూ, తమ దేహాన్ని కాపాడుకునేవారు. ఎందుకంటే, అభిమానం లేనట్టి, జ్ఞానానికి, మోక్షానికీ ఈ దేహం ఒక్కటే సాధనం కనుక. కాని, వారు దేహంతో ఎప్పుడు ఒకటి కాలేదు.
నిజ శాంతి జయాచే భూషణ | కాసయా త్యా మాళామండణ |
నలగే చందన విభూతి చర్చన | బ్రహ్మపూర్ణ శ్రీసాఈ | ||౧౦౧||
101. శాంతియే భూషణం అయిన వారికి, మాలలూ, అలంకరణలూ ఎందుకు కావాలి? దేహమంతా విభూతితో కాని, చందనంతో కాని వ్రాసుకో అవసరం లేదు. శ్రీ సాయి పూర్ణ పరబ్రహ్మ.
శ్రవణ కరితీ జే సావధాన | విరేల భవభాన తయాంచే | ||౧౦౨||
102. భక్తి, ప్రేమ ముఖ్యంగా ఉన్న ఈ కథ అతి పావనమూ, బోధదాయకమూ. దీనిని శ్రద్ధగా, సావధానంగా వింటే వారి సాంసారికమైన బాధలన్నీ తొలగిపోతాయి.
జంవ జంవ భావార్థీ శ్రోతా జోడే | తంవ తంవ సాఈచే భాండార ఉఘడే | కుతర్కా క్లిష్టా న హే ఆలోడే32 | భోక్తే భాబడే సప్రేమ | ||౧౦౩||
103. శ్రోతల నమ్మకం పెరిగిన కొద్దీ, సాయియొక్క నిధి వారికి తెరచుకుంటుంది. అనవసరంగా కుతర్కాలను చేసే వారికి ఇది అర్థం కాదు. అమాయకమైన భక్తులే ఆ ప్రేమను అనుభవించగలరు.
ఆతా పుఢీల కథానుసంధాన | శ్రోతా పరిసిల్యా ఎకాగ్రమన్ | ఆణీల ప్రేమాచే స్ఫురణ | ఆనంద జీవన నయనాంతే | ||౧౦౪||
104. ఇప్పుడు తరువాతి కథను శ్రోతలు ఒకే మనసుతో వింటే, వారి మనసులో ప్రేమ ఉప్పొంగి, కళ్ళలో ఆనందంతో నీళ్ళు నిండుతాయి.
కాయ బాబాంచీ చాతుర్య రీతి | కాయ తయాంచీ యుక్తి ప్రయుక్తి | హే వర్మ జాణీజే సద్భక్తీ | వక్తోవక్తీ అనుభవ | ||౧౦౫||
105. ఎంత చాతుర్యంతో కూడుకున్నాయి బాబాయొక్క లీలలు! వారి యుక్తులు, మరియు లక్ష్యం, వీటి రహస్యాలను దృఢమైన నమ్మకంతో తెలుసుకున్న వారు, తరచు ఇలాంటి అనుభవాలను పొందుతారు.
హే సాఈచరిత్ర పీయుషపాన33 | ఆదరే కరా దత్తావధాన | గురుచరణీ లావూని మన | కథానుసంధాన లక్షావే | ||౧౦౬||
106. ఈ సాయి చరిత్రను వినడం, అమృతాన్ని తాగటం లాంటిది. మనసును స్థిరంగా గురు పాదాల మీదనే ఉంచి, శ్రద్ధగా కథను వినండి.
హీ కథా అపూర్వ రససోఈ34 | సేవితా శ్రోతా న కరణే ఘాఈ | పదార్థాపదార్థాచీ అపూర్వాఈ | చాఖావీ నవలాఈ యథేష్ట | ||౧౦౭||
107. ఈ కథ చాలా ప్రత్యేకమైన మృష్టాన్న భోజనం. దీనిని సేవించేటప్పుడు, శ్రోతలు తొందర పడకూడదు. ప్రతియొక్క పదార్థములోని ప్రత్యేకతను, మనసు నిండా ఆనందంతో రుచి చూడాలి.
ఆతా పురే గాడీచీ కథా | త్యాహూన విలక్షణ బోకడాచీ వార్తా | ఆశ్చర్య వాటేల శ్రోతియా చిత్తా | గురుభక్తా ఆనంద | ||౧౦౮||
108. కట్టెల బండి కథ ఇప్పటికి చాలు! అంతకంటే వింతైన మేక కథను వింటే, శ్రోతలకు ఆశ్చర్యం, గురు భక్తులకు ఆనందం కలుగుతుంది.
ఎకదా ఎక వర్తలే కౌతుక | కోణీసా ఆణిలా బోకడ ఎక | ఆసన్నమరణ35 దుర్బల దేఖ | ఆలే లోక పహావయా | ||౧౦౯||
109. ఒక సారి, ఒక తమాషా జరిగింది. చావడానికి సిద్ధంగా ఉన్న ఒక బక్క చిక్కి ఉన్న మేకను ఎవరో తెచ్చారు. దానిని చూడటానికి జనం గుమిగూడారు.
జయా న కోణీ మాలక వాలీ | తయా సాంభాళీ సాఈ మాఊలీ | సడలీ పడలీ ఆణి కావలీ | తీ విసావలీ మశీదీంత | ||౧౧౦||
110. యజమానిగాని, ఏ దిక్కూ మొక్కూ లేని వారిని, రక్షించేది సాయిమాతయే. బలహీనులు, రోగంతో ఉన్నవారు, దుఃఖితులు, అందరూ వచ్చి మసీదులో సేద తీర్చుకుంటారు.
మగ తేథేంచ తయేవేళీ | బడేబాబా హోతే జవళీ |
బాబా మ్హణతీ దే త్యా బళీ | నిర్దాళీ36 ఎకా ప్రహారే37 | ||౧౧౧||
111. మేకను తెచ్చినప్పుడు, బడే బాబా దగ్గరే ఉన్నాడు. “ఒక్క దెబ్బతో దీనిని చంపి, బలి ఇవ్వు” అని బాబా అతనితో చెప్పారు.
బడేబాబాంచీ కాయ మహతీ | బసాయా స్థాన ఉజవే హాతీ | బడేబాబాంనీ ఓఢిల్యావరతీ | చిలిమ సేవితీ మగ బాబా | ||౧౧౨||
112. ఈ బడే బాబాకు ఎంత ప్రాముఖ్యత ఉండేదో! బాబాకు కుడి చేతి వైపే కూర్చునే వాడు. ముందు ఇతడు చిలుం పీల్చిన తరువాత, బాబా చిలుం పీల్చేవారు.
జ్యా బడేబాబాంవాంచూన | హాలత నసే బాబాంచే పాన | జ్యానే న కరితా గ్రాస సేవన | న చలే జేవణ బాబాంనా | ||౧౧౩||
113. బడే బాబా లేకుండా సాయి బాబా ఏ పనీ చేసేవారు కాదు. అతడు భోజనం చేయకుండా, బాబా భోజనం చేసేవారు కాదు.
ఎకదా దిపవాళీసారఖా సణ | తాటే పక్వాన్నే వాఢిలీ పూర్ణ | పంగత హోతా నిజస్థానాపన్న | గేలే రుసోన బడేబాబా | ||౧౧౪||
114. ఒక సారి, దీపావళి పండుగ రోజున, పళ్ళాల నిండా పక్వాన్నాలను వడ్డించారు. పంక్తిలో అంతా తమ తమ చోట్లలో కూర్చున్నారు. కాని, అప్పుడు బడే బాబాకు కోపం వచ్చి, వెళ్ళిపోయాడు.
బడేబాబా నసతా పంక్తీ | సాఈబాబా అన్న న సేవితీ | ఆణీ సాఈబాబాచ జంవ గ్రాస న ఘేతీ | ఇతర జేవితీ కైసేనీ | ||౧౧౫||
115. పంక్తిలో బడే బాబా లేకుండా, సాయిబాబా అన్నం తినరు. సాయిబాబాయే ఆహారాన్ని తిసుకోకపోతే, మిగతా వారు ఎలా తింటారు?
తేణే సర్వచ ఖోళంబలే | బడేబాబాంస శోధూన ఆణిలే | మగ జేవ్హా పంక్తీస బైసవిలే | అన్న సేవిలే బాబాంనీ | ||౧౧౬||
116. అలా అందరూ ఎదురు చూస్తూ కూర్చున్నారు. చివరకు బడే బాబాను వెదకి, పట్టుకుని వచ్చారు. అతడు పంక్తిలో కూర్చున్నాక, బాబా ఆహారాన్ని తీసుకున్నారు.
ఆతా సోడూన వర్తమాన కథా | బడేబాబాంచీ దిగ్దర్శన వార్తా | పరిసవావీ వాటే శ్రోతా | ఆడకథా హీ న గణావీ | ||౧౧౭||
117. చెబుతున్న కథను వదిలి పెట్టి, బడే బాబా గురించి తెలియ చేయాలనిపించింది. దీనిని అడ్డు కథ అని అనుకోకండి.
బడేబాబా బాబాంచే అతిథీ | సభామండపీ జేవణవక్తీ | వాట పాహాత ఖాలీ బైసతీ | కాన లావితీ హాంకేలా | ||౧౧౮||
118. బడే బాబా, సాయిబాబాకు అతిథి. భోజన సమయానికి, , బాబా పిలుపు కోసం, చెవులు అటే ఉంచి, సభా మండపంలో కింద కూర్చునేవాడు.
దోన బాజూంస దోన పంక్తి | మధ్యభాగీ బాబా విరాజతీ | బడే బాబాంచీ జాగా రితీ | వామహస్తీ బాబాంచే | ||౧౧౯||
119. రెండు వైపులా రెండు పంక్తులుండి, మధ్య భాగంలో బాబా కూర్చునేవారు. బాబాకు ఎడమ వైపున బడే బాబాకు చోటు ఖాళీగా ఉండేది.
నైవేద్య సకళ తాటాంత పడతా | తీ తాటే పంక్తీంత మాండితా | జేవణార నిజస్థానీ బసతా | సమయ యేతా భోజనాచా | ||౧౨౦||
120. నైవేద్యాలన్నీ పళ్ళాలలో వడ్డించాక, ఆ పళ్ళాలను పంక్తిలో పెట్టేవారు. భోజన కాలం రాగా, భోజనం చేసేవారు వారి చోట్లలో కూర్చునేవారు.
బాబా మగ పరమ ఆదరే | స్వయే పుకారితా38 తారస్వరే |
‘బడే మియా’ మ్హణతా త్వరే | నమనపురఃసర వర యేతీ | ||౧౨౧||
121. అప్పుడు, బాబాయే స్వయంగా, పై స్వరంలో “బడే మియా” అని పిలిస్తే, అతడు వెంటనే నమస్కారం చేస్తూ, పైకి వచ్చేవాడు.
జేణే అన్నాచా అపమాన కేలా | త్యాచా సన్మాన కా ఇతుకా | ||౧౨౨||
122. ఏ కారణమూ లేకుండా అన్నంపై అలిగిన వానికి, ఇంత మర్యాదా! ఆహారాన్ని అవమాన పరచిన వానికి, ఇంత గౌరవం ఎందుకు?
తరీ హేహీ లోకసంగ్రహ రీతీ | బాబా స్వయే ఆచరూన దావితీ | పంక్తీస ఘేతల్యావాంచూన అతిథీ | అన్న సేవితీ అయుక్త తే | ||౧౨౩||
123. కాని, ఇది కూడా భక్తులకు ఒక రకమైన బోధ. లౌకిక వ్యవహార పద్ధతిని, బాబా తాము స్వయంగా ఆచరించి చూపారు. భోజన పంక్తిలో, అతిథికి పెట్టకుండా, అన్నం సేవించడం సరియైనది కాదు.
హీ జీ గృహస్థ క్రమమర్యాదా | బాబా న ఉల్లంఘితీ కదా | జేణే టళతీల భక్తాంచ్యా ఆపదా | ఆచరతీ సదా స్వయేహీ | ||౧౨౪||
124. గృహస్థులకు శాస్త్రాలు నియమించిన ధర్మాన్ని, బాబా ఎప్పుడూ దాటలేదు. ఆ నియమాలను పాటించక పోతే, భక్తులకు వచ్చే ఆపదలను తొలగించే పనులను, వారు స్వయంగా ఆచరించేవారు.
అతిథిపూజనే ఇష్ట ప్రాప్తి | తేణే హోయ అనిష్ట నివృత్తి | తైసే న కరితా ప్రత్యవాయ నిశ్చితీ | మ్హణోని పూజితీ శిష్ట తయా | ||౧౨౫||
125. ఇలా అతిథులను పూజించడం వలన, అరిష్టాలు తొలగిపోయి, మనసులోని కోరికలు తీరుతాయి. లేకపోతే, కష్టాలు నిశ్చయం. అందుకే, తెలిసినవారు అతిథులను పూజిస్తారు.
అతిథి రహాతా అశనవిహీన | పశు పుత్ర ధన ధాన్య వినాశన | అతిథీస పడతా ఉపోషణ | ఆమంత్రణ తే అనర్థా | ||౧౨౬||
126. అతిథిని భోజనం లేకుండా ఉంచితే, పశు, పుత్ర, ధన, ధాన్య వినాశనం జరుగుతుంది. అతిథి ఆకలితో ఉంటే, అనర్థాన్ని బొట్టుపెట్టి పిలిచినట్లే.
తయాంస ప్రత్యహీ సాఈసమర్థ | రుపయే పన్నాస దక్షణా దేత | తయాంస బోళవీత పాఉలే ఎకశత | బాబా జాత స్వయే కీ | ||౧౨౭||
127. బడే బాబాకు ప్రతిరోజూ యాభై రూపాయలను సాయి సమర్థులు దక్షిణగా ఇచ్చేవారు. అతనికి వీడ్కోలు చెప్పటానికి, బాబా స్వయంగా వంద అడుగులు అతని వెంట వెళ్ళేవారు.
త్యా బడేబాబాంవర జేవ్హా ఆలీ | త్యా బోకడాచీ ప్రథమ పాళీ | “కైసా బే కాటనా ఇసకూ ఖాలీ” | సబబ నిఘాలీ ముఖావాటే | ||౧౨౮||
128. మేకను బలి ఇమ్మని, మొదటి అవకాశాన్నిస్తే, అదే బడే బాబా, ‘ఇప్పుడు దీనిని ఊరికెనే ఎందుకు చంపాలి?’ అని అడిగాడు.
మాధవరావ హోతే తేథే | బాబా ఆజ్ఞాపితీ తయాంతే | “శామా తూ తరీ ఆణ జా సురీతే | కాపూ బోకడాతే జా ఆత” | ||౧౨౯||
129. మాధవరావు కూడా అక్కడే ఉన్నాడు. అతనితో బాబా, “శామా! నీవైనా కత్తి తీసుకుని రా. ఈ మేకను కోద్దాం, ఇప్పుడే వెళ్ళు” అని ఆజ్ఞాపించారు.
మాధవరావ భక్త నిధడే | రాధాకృష్ణాబాఈకడే | జాఊని ఆణిలా సురా తికడే | ఠేవితా పుఢే బాబాంచే | ||౧౩౦||
130. భయం లేని గొప్ప భక్తుడు మాధవరావు. రాధాకృష్ణబాయి దగ్గరకు వెళ్ళి, కత్తి పట్టుకుని వచ్చి, బాబా ముందు ఉంచాడు.
జరీ తో సురా ఆణావయాస | మాధవరావాంస పడలే సాయాస |
సురీవజా పాహూని తయాస | యేఈనా మనాస బాబాంచ్యా | ||౧౩౧||
131. ఆ కత్తిని తేవటం మాధవరావుకు ఎంతో బాధాకరమైనది అయినా, కత్తి లేకుండా తిరిగి వచ్చి ఉంటే, బాబాకు నచ్చేది కాదు.
ఇతుక్యా యేతా వార్తేచీ కుణకుణ | రాధాకృష్ణేచ్యా కానీ పడూన | సురా మాఘారా ఘేతలా మాగవూన | దయా ఉపజూన అంతరీ | ||౧౩౨||
132. ఇంతలో, ఈ సంగతి రాధాకృష్ణబాయి చెవిలో పడి, మేక మీద దయ కలిగి, కత్తిని వెనుకకు తెప్పించేసుకుంది.
మగ మాధవరావ ఝాలే జాతే | ఆణీక సురా ఆణావయాతే | తే తికడేచ వాడ్యాంత జాహలే బైసతే | కీ న ఘడో హస్తే తీ హత్యా | ||౧౩౩||
133. ఇంకో కత్తిని తేవటానికి, మాధవరావు మళ్ళీ వెళ్ళాడు. కాని, ఈ మారు, తన చేతులతో ఈ హత్య జరగకూడదని, వాడాలోనే కూర్చుండి పోయాడు.
మగ కాకాంచే పహావయా మానస | బాబా తంవ ఆజ్ఞాపితీ తయాంస | “జా తూ సురా ఆణ కాపావయాస | నిర్ముక్తసాయాస39 కరీ త్యా40” | ||౧౩౪||
134. అప్పుడు, కాకా మనసును పరీక్షిద్దామని బాబా, “నీవు వెళ్ళి, కత్తిని పట్టుకుని రా. ఆ మేకను చంపి, దానిని బాధనుండి విముక్తి చేయి” అని ఆజ్ఞాపించారు.
కాకా బావనకసీ సువర్ణ | బాబాంస జరీ ఠావే పూర్ణ | తథాపి తే తావిల్యావాంచూన | నివతీ న నయన జనాంచే | ||౧౩౫||
135. కాకా అపరంజి బంగారమని బాబాకు తెలుసు. కాని, దానిని కొలిమిలో పుటం పెట్టితే తప్ప, జనులకు నమ్మకం కుదరదు.
తో చోఖ ఆహే కీ హిణకస | పరీక్షా న కరితా జన చౌకస | ఘేతీ న లావితా సులాఖ వా కానస | ధరితీ న విశ్వాస బోలాచా | ||౧౩౬||
136. బంగారం మంచిదా, కాదా అని గీటు రాయి మీద పరీక్షించకుండా, తెలివైన వారు, ఒట్టి మాటలను నమ్మరు.
లాధాయా హిర్యాస నిజవైభవ | సోసూ లాగతీ ఘణాచే ఘావ | ఫుకాచీ న దేవకళా గౌరవ | టాకీచే ఘావ న సాహతా | ||౧౩౭||
137. విలువ రావటానికి, రత్నం కూడా సమ్మెట పోట్లను సహించాలి. అలాగే, సుత్తి దెబ్బలు సహించకుండా, రాతికి దేవుని రూపం రాదు.
కాకా జరీ గళ్యాంతీల తాఈత | ఇతరాంస కైసీ యావీ ప్రచీత | హిరాహీ బాంధోని సూత | పారఖీ అగ్నీంత టాకితీ | ||౧౩౮||
138. మెడలోని తాయెత్తులాగా కాకా విలువైనా, మిగతావారిని దీని గురించి ఎలా నమ్మించాలి? రత్నాన్ని పరీక్షించేవారు, దానికి తీగ కట్టి, నిప్పులో వేస్తేనే కాని, దాని విలవను నమ్మరు.
సంతవచనీ ధారితా వికల్ప | అయశస్వీ తయాచే సంకల్ప | నిఃసత్వ నిర్ఫళ వాగ్జల్ప | పరమార్థ అల్పహీ సాధేనా | ||౧౩౯||
139. సత్పురుషుల మాటలను నమ్మని వారి కోరికలు వ్యర్థం. వారి మాటలకు విలువ ఉండదు. వారు పరమార్థాన్ని కొంచెం కూడా సాధించలేరు.
వంద్య మానీ జో గురువచనార్థ | సఫల తయాచా స్వార్థ పరమార్థ | దేఖే జో దోష కుటిలతా తేథ | అధఃపాత పావే తో | ||౧౪౦||
140. గురువు మాటలను గౌరవించే వారి స్వార్థం, పరమార్థం రెండూ ఫలిస్తాయి. కాని ఆ మాటలలో దోషాన్ని, మోసాన్ని చూసేవారు, అధఃపతనాన్ని పొందుతారు.
గురుసేవేసీ జో తత్పర | గుర్వాజ్ఞేచాచ జ్యా ఆదర |
ఇష్టానిష్టతేచా సర్వ విచార | గురుశిరావర తో ఠేవీ | ||౧౪౧||
141. ఎప్పుడూ గురు సేవలోనే లీనమైన వారు, గురువు ఆజ్ఞయందు గౌరవమున్నవారు, తమ ఇష్టాయిష్టాలను, తాము చేసే పనులు సరియైనవా, కాదా, అనే ఆలోచనలను, మొత్తం భారం గురువు మీద మోపుతారు.
నిత్య గురువచనపాలనపర | సారాసార దేఖేనా | ||౧౪౨||
142. గురువు ఆజ్ఞను పాలించే సేవకులు, స్వతంత్రంగా ఎప్పుడూ ఆలోచించరు. గురువు ఆజ్ఞను పాటించేవారు ఎప్పుడూ మంచి, చెడులను గురించి ఆలోచించరు.
చిత్త సాఈనామస్మరణీ | దృష్టి సాఈసమర్థ చరణీ | వృత్తి సాఈ ధ్యానధారణీ | దేహ కారణీ సాఈచ్యా | ||౧౪౩||
143. వారి మనసెప్పుడూ సాయి నామాన్ని తలచుకుంటూనే ఉంటుంది. వారి చూపులు ఎప్పుడూ సాయి సమర్థుల పాదాలలోనే ఉంటుంది. వారి మనసు సాయి ధ్యానంలోనే మగ్నమై ఉంటుంది. వారి దేహం సాయి కొరకే.
ఆజ్ఞాపన ఆజ్ఞాపాలన | ఉభయాంత జాతా ఎక క్షణ | తోహి విలంబ న హోఈ సహన | హే విలక్షణ విందాన | ||౧౪౪||
144. గురువు ఆజ్ఞాపించటం, ఆ ఆజ్ఞా పాలన - ఈ రెండింటిలో ఒక్క క్షణం ఆలస్యమైనా, వారికి సహింప రానిది. గురువు ఆజ్ఞను వారు పాటించే విధానం చాలా అసామాన్యమైనది.
దీక్షిత విశుద్ధ సత్వధీరూ | నిశ్చయాచే మహామేరూ | బోకడ జీవే కేవీ మారూ | విచారూ జ్యా శివేనా | ||౧౪౫||
145. దీక్షితు శుద్ధమైన సత్వ గుణం కల మంచివాడు; మహా మేరు పర్వతంవలె, దృఢ నిశ్చయం కలవాడు. మేక ప్రాణాలను ఎలా తీయాలి, అన్న ఆలోచన అసలు అతనికి రాలేదు.
నిరపరాధ బోకడ మరేల | ఆత్మా తయాచా తళతళేల | స్వచ్చ నిజయశహీ మళేల | ఆతళేల పాప మహా | ||౧౪౬||
146. అనవసరంగా మేక చస్తుందే, దాని ఆత్మ ఎంత తల్లడిల్లుతుంది, దానిని చంపడం వలన తన పేరుకు ఎంత అప్రతిష్ఠ, పైగా మహాపాపం పైన పడుతుందే –
హా విచార నాహీంచ తేథే | ఆజ్ఞాభంగ పాప జేథే | ఆజ్ఞా పరిపాలన అవలంబితే | తయాపరతే పుణ్య నా | ||౧౪౭||
147. – అన్న ఆలోచనలేవీ అతనికి రాలేదు. ఆజ్ఞను పాటించక పోవడం పాపం, ఆజ్ఞా పాలన కంటే పుణ్యం వేరే లేదు.
గుర్వాజ్ఞా జయా ప్రమాణ | తయా విలక్షణ చఢే స్ఫురణ | సహజ కోమల అంతఃకరణ | ఘేఊ ప్రాణ ఉద్యుక్త | ||౧౪౮||
148. గురువు ఆజ్ఞయే నిజానికి ప్రమాణం అని తలచే అతని కోమలమైన మనసులో, విచిత్రమైన ప్రేరణ కలిగి, మేక ప్రాణాలు తీయడానికి సిద్ధమయ్యాడు.
మగ తే సాఠ్యాంచే వాడ్యాంత గేలే | ఆజ్ఞేప్రమాణే శస్త్ర ఆణిలే | బోకడ మారావయా సిద్ధ ఝాలే | నాహీ కచరలే తిళమాత్ర | ||౧౪౯||
149. బాబా ఆజ్ఞ ప్రకారం, సాఠేవాడాకు వెళ్ళి, ఆయుధాన్ని తెచ్చి, మేకను చంపడానికి సిద్ధమయ్యాడు. కొంచెం కూడా వెనుకా ముందు ఆలోచించలేదు.
గుర్వాజ్ఞేచే పరిపాలన | తేంచ వీరశ్రీచే స్ఫురణ | కేలే శస్త్రాచే ఆలంబన | అంతఃకరణ దృఢ కేలే | ||౧౫౦||
150. గురువు ఆజ్ఞా పాలనే వీరుల లక్షణమని తలచి, కత్తిని చేత పట్టుకుని, మనసును దృఢం చేసుకున్నాడు.
జన్మ నిర్మళ బాహ్మణవంశా | జన్మాదారభ్య వ్రత అహింసా |
తయావరీ హా ప్రసంగ ఏసా | హాత కైసా వాహీల | ||౧౫౧||
151. పవిత్రమైన బ్రాహ్మణ వంశంలో పుట్టి, పుట్టినది మొదలు అహింసా వ్రతాన్నే దీక్షితు ఆచరించినవాడు. మరి అతనికి ఇలాంటి పరిస్థితి ఎలా వచ్చింది, మేకను చంపడానికి అతనికి చేతులెలా లేస్తాయి?
గుర్వాజ్ఞాపాలనీ నిధడా | కేలా మనాచా ఎకదా ధడా | పరీ ఛాతీ ఉడే ధడధడా | ఘామ భడభడా సుటలా | ||౧౫౨||
152. గురువు ఆజ్ఞా పాలన గురించి, చివరి సారిగా, మనసులో గట్టిగా నిశ్చయించుకున్నాడు. కాని, గుండె గట్టిగా కొట్టుకోసాగింది. శరీరమంతా చెమటలు పట్టింది.
కాయావాచామనే | శబ్ద ప్రహారహీ జో నేణే | తేణే శస్త్రప్రహార కరణే | దుర్ఘట ఘటణే తే హేంచ | ||౧౫౩||
153. భాషలో కాని, ఆలోచనలలో కాని, పనులలో కాని ఒక్క క్రూరమైన పదాన్ని కూడా వాడనివాడు, ఆయుధంతో నరకటమా? ఎంత కఠినమైన పరిస్థితి!
గురువచనా అవమానితీ | నాహీ తయాంస దుసరీ గతీ | పూర్వ పుణ్యకర్మా ఉపహతీ41 | జాహలీ నిశ్చితీ తయాంచ్యా | ||౧౫౪||
154. గురువు మాటలను అనుమానించిన వారికి, వేరే గతి లేదు. పైగా, వారు వెనుక జన్మలలో సంపాదించుకున్న పుణ్య ఫలం నిశ్చయంగా తగ్గిపోతుంది.
గుర్వనుజ్ఞా పరిపాళణ | హేంచి భూషణాంమాజీ భూషణ | హీచ సచ్ఛిష్యాచీ ఖూణ | ఆజ్ఞోల్లంఘన మహత్పాప | ||౧౫౫||
155. అన్ని ఆభరణాలలో, గురువు ఆజ్ఞా పాలనే గొప్ప ఆభరణం. శిష్యుని అర్హతకు ఇదే గీటు రాయి. గురువు ఆజ్ఞను మీరటం పాపాలలోకెల్లా మహా పాపం.
గుర్వాజ్ఞేచే ఎక క్షణ | జాఊ న దేతా కరావే పాలన | విచారీ చాంచరీ తో కరంటా జాణ | విషాణహీన నరపశు | ||౧౫౬||
156. ఒక్క క్షణమైనా ఆలస్యం కాకుండా, గురువు ఆజ్ఞను పాటించాలి. అలా చేయటంలో అనుమానించే వాడు, దౌర్భాగ్యుడు. కొమ్ములు లేని నరపశువు.
తేథే న పాహణే ముహూర్త | శుభాశుభ వా తూర్తాతూర్త | తాత్కాళ ఆజ్ఞా మానీ తో ధూర్త | దీర్ఘసూత్రీ దుర్భాగీ | ||౧౫౭||
157. గురువు ఆజ్ఞను పాటించడానికి, మంచి ముహూర్తాలు, శుభాశుభాలు, ఇప్పుడు, తరువాత - ఇవన్నీ అవసరం లేదు. ఏమీ ఆలోచించకుండానే గురువు ఆజ్ఞను పాలించే వాడు వివేకి. అలా కాక ఆలస్యం చేసేవాడు దౌర్భాగ్యుడు.
మగ కాస ఘాలునీ ఎకే హాతీ | దుజియానే శస్త్ర సాంవరితీ | అస్తన్యా సారీత సారీత యేతీ | అజా హోతీ తే స్థానీ | ||౧౫౮||
158. ఒక చేత్తో పంచెను నడుముకు బాగా బిగించి, రెండవ చేత్తో కత్తిని పుచ్చుకుని, చొక్కాను చేతి పైకి జరుపుకుంటూ, దీక్షితు మేక దగ్గరకు వచ్చాడు.
ఆశ్చర్య కరితీ గ్రామస్థ లోక | హే కాయ కృత్య అలౌకిక | కాకాంచే మనాచీ తీ కోంవళీక | మావళలీ కీ కైసేనీ | ||౧౫౯||
159. ‘ఏమిటీ విచిత్రం! కాకా మనసులోని కోమలత్వం ఎక్కడికి పోయింది?’ అని గ్రామస్థులందరూ ఆశ్చర్యపడ్డారు.
ముసలమాన మాంసాహారీ | తయా చడఫడత్యా అజావరీ | ఫకీరబాబా శస్త్ర న ధరీ | తేథే తయారీ కాకాంచీ | ||౧౬౦||
160. ‘ముసల్మాను, మాంసాహారియైన ఫకీరు బాబాయే మేకను చంపటానికి వెనకాడి, కత్తిని పట్టుకోనప్పుడు, ఈ కాకా ఎలా సిద్ధమయ్యాడు?’
వజ్రాహూనహీ కఠోర | కుసుమాహూనిహీ కోమలతర |
మ్హణతీ అసతీ జే లోకోత్తర | తయాంచే అంతర ఖరే | ||౧౬౧||
161. మహాపురుషులు వజ్రం కంటే కఠినంగానూ, పూలకంటే కోమలంగాను, ఉంటారని అంటారు. అది నిజమే.
మ్హణతీ మారూంచ కా బాబా యాతే | ఎకదా మాతే వదా కీ | ||౧౬౨||
162. కత్తి పట్టుకున్న చేయిని, పైకి లేవనెత్తి, దీక్షితు ‘బాబా! దీనిని చంపేయనా? ఈ ఒక మారు చెప్పండి’ అని అడిగాడు.
ఆర్తత్రాణార్థ శస్త్రధారణ | తేణేంచ నిరపరాధ అజహనన | పరీ గురుసేవేసీ వికిలా ప్రాణ | మ్హణోన అనమాన జీవాలా | ||౧౬౩||
163. దీనులను, బాధలో ఉన్నవారిని రక్షించటానికి ఉపయోగించాల్సిన శస్త్రంతో, అమాయకమైన ఒక మేకను చంపటమా? అయినా, గురు సేవకే ప్రాణాలను అంకితం చేసిన వారికి, ఇంకా సంకోచమా?
మారూ జాతా ఘాఈ ఘాఈ | కృపా ఉపజలీ తయా హృదయీ | సురా చాంచరే మాగే జాఈ | హస్త న హోఈ పుఢారా | ||౧౬౪||
164. అయినా, ఆ మేకను ఎంత త్వరగా అయితే అంత త్వరగా చంపాలని దీక్షితు అనుకున్నా, అతని మనసులో కరుణ ఉండటం వలన, అతని చేయి వెనుకకే గాని, ముందుకు పోవటం లేదు.
“హూ మార ఆతా కాయ బఘసీ” | పరిసూన అఖేరచీ ఆజ్ఞా ఏసీ | ప్రహార కరావయా ఆవేశీ | అర్ధవర్తుళేంసీ తే వళలే | ||౧౬౫||
165. “హూం! చంపు, ఇంకా ఏం చూస్తున్నావు?” అన్న బాబా చివరి ఆజ్ఞను విని, ఆవేశంగా దీక్షితు దెబ్బ కొట్టడానికి సగం తిరిగాడు.
సుర్యాసహిత కర ఉచలిలా | బోకడాచా కాళ ఆలా | పరీ దేవచి తయాచా రాఖణవాలా | తాత్కాళ పావలా తయాలా | ||౧౬౬||
166. కత్తి పట్టుకున్న చేతిని పైకెత్తాడు. మేకకు పోయే కాలం వచ్చింది. కాని, దాని రక్షకుడైన దేవుడు తక్షణమే దానిని రక్షించడానికి వచ్చాడు.
ఆతా హా ఖాస కరీల ఘాయ | ఏసే పాహోని సాఈ మాయ | అంత పాహూ జాతా అపాయ | మ్హణే “రే జాయ రాహూ దే” | ||౧౬౭||
167. కాకా ఇప్పుడు తప్పకుండా చంపేస్తాడని, రాబోయే అపాయాన్ని తెలుసుకున్న సాయిమాత, “పోనీ లేరా! ఊరుకో!” అని అన్నారు.
హా హా కాకా హోయ పరతా | “కాయరే తుఝీ హీ నిష్ఠురతా | బ్రాహ్మణ హోఊని హింసా కరితా | విచార చిత్తా నాహీ కా” | ||౧౬౮||
168. దానితో కాకా వెనుకకు తిరిగాడు. “ఏమిటి రా, నీకు ఇంత క్రూరత్వం! బ్రాహ్మణుడవై హింస చేస్తున్నావు? నీ మనసుకు ఆలోచనే లేదా?” అని బాబా అడిగారు.
ఏసే పరిసతా టాకిల సురా | ఆశ్చర్య వాటలే లహాన థోరా | జీవనాన లాధలా బకరా | గురూభక్తి శిఖరా చఢవిలీ | ||౧౬౯||
169. ఈ మాటలు విని, కాకా వెంటనే కత్తిని పడవేశాడు. అక్కడున్న వారందరికీ ఆశ్చర్యం కలిగింది. మేకకు ప్రాణదానం జరిగింది. గురు భక్తి దాని చివరి మెట్టును ఎక్కింది.
మగ కాకా సురా టాకోన | కాయ వదతీ ద్యా అవధాన | “బాబా ఆపులే అమృతవచన | ధర్మశాసన తే ఆమ్హా | ||౧౭౦||
170. అప్పుడు కత్తి పడేసి, కాకా ఏమన్నాడో వినండి. ‘బాబా! అమృతంవంటి మీ మాటలే మాకు ధర్మ శాస్త్రం.
అమ్హీ నేణూ దుజా ధర్మ | ఆమ్హా నాహీ లాజ శరమ |
గురువచనపాలన హేంచ వర్మ | హాచి ఆగమ42 ఆమ్హాంతే | ||౧౭౧||
171. ‘అది కాక ఇంకో ధర్మాన్ని మేమెరుగము. దానివలన మాకు ఏ రకమైన సిగ్గూ, లజ్జా లేవు. గురువు మాటలను పాటించడమే మా కర్తవ్యం. ఇదే మాకు వేద శాస్త్రం.
గుర్వాజ్ఞా పరిపాలన | హేంచ శిష్యాచే శిష్యపణ | హేంచ ఆమ్హా నిజ భూషణ | అవజ్ఞా దూషణ సర్వార్థీ | ||౧౭౨||
172. ‘గురువు ఆజ్ఞ పాలించడంలోనే శిష్యుల శిష్యత్వం ఉంది. అదే వారికి భూషణం. అలా కాక, ఏ రకంగానైనా, గురువు ఆజ్ఞను పాటించక పోవటం మహా దోషం.
హోఊ సుఖీ అథవా కష్టీ | పరిణామావర నాహీ దృష్టీ | ఘడేల అసేల జైసే అదృష్టీ43 | పరమేష్ఠీలా కాళజీ | ||౧౭౩||
173. ‘సుఖమైనా, కష్టమైనా, ఫలితం మీద మాకు దృష్టి లేదు. విధి ప్రకారం మాకు జరిగేదేదో జరుగుతుంది. దానిని దేవుడికే వదిలేస్తాము.
ఆమ్హా తో ఎకచి ఠావే | ఆపులే నామ నిత్య ఆఠవావే | స్వరూప నయనీ సాఠవావే | ఆజ్ఞాంకిత వ్హావే అహర్నిశీ | ||౧౭౪||
174. ‘మాకు తెలిసినదంతా ఒక్కటే. ఎల్లప్పుడూ మీ పేరును తలచుకోవటం, మీ దివ్య రూపాన్ని, కళ్ళల్లో నింపుకుని, రాత్రింబవళ్ళూ మీ ఆజ్ఞను పాటించడమే.
హింసా అహింసా ఆమ్హీ నేణూ | ఆమ్హాంసీ తారక సద్గురూచరణూ | ఆజ్ఞా కిమర్థ హే మనీ నాణూ | ప్రతిపాలనూ కర్తవ్య | ||౧౭౫||
175. ‘హింసా, అహింసా మాకు తెలియదు. సద్గురు పాదాలే మమ్మల్ని తరించేవి. గురువు ఎందుకు ఆజ్ఞాపించారని, మేము ఆలోచించము. ఆ ఆజ్ఞను పాలించడమే మా కర్తవ్యం.
గుర్వాజ్ఞా జేథ స్పష్ట | యుక్తాయుక్త వా ఇష్టానిష్ట | హే విచారీ తో శిష్య నష్ట | సేవాభ్రష్ట మీ సమజే | ||౧౭౬||
176. ‘గురువు ఆజ్ఞ ఏమిటని స్పష్టంగా తెలిసిన తరువాత, అది సరియైనదా కాదా, మంచిదా కాదా అని ఆలోచించే శిష్యులు సేవా భ్రష్టులై నష్టపోతారు.
గుర్వాజ్ఞేచే ఉల్లంఘన | తేంచ జీవాచే అధఃపతన | గుర్వాజ్ఞా పరిపాలన | ముఖ్య ధర్మాచరణ హే | ||౧౭౭||
177. ‘గురువు ఆజ్ఞను మీరటం అనేది జీవునికి అధఃపతనం. గురువు ఆజ్ఞా పాలనే ముఖ్యమైన ధర్మాచరణ.
చిత్త గురుపదీ సావధాన | రాహోత కీ జావోత ప్రాణ | ఆమ్హా గురూచీచ ఆజ్ఞా ప్రమాణ | పరిణామ నిర్వాణ తో జాణే | ||౧౭౮||
178. ‘మనసెప్పుడూ గురువు పాదాలలోనే లీనమై ఉండాలి, ప్రాణం ఉన్నా, పోయినా పరవాలేదు. గురువు ఆజ్ఞయే మాకు సత్యానికి ఒకే ఒక్క ప్రమాణం. చివరకు ఏం జరుగుతుందనేది గురువుకు తెలుసు.
ఆమ్హీ నేణో అర్థానర్థ | ఆమ్హీ నేణో స్వార్థపరార్థ | జాణూ ఎక గురుకార్యార్థ | తోచి పరమార్థ ఆముతే | ||౧౭౯||
179. ‘మంచి, చెడు అనేది మాకు తెలియదు. స్వార్థం, పరమార్థం అంటే ఏమిటో మాకు తెలియదు. ఒక్క గురు సేవ కోసమే మేము జీవించటం. అదే మాకు పరమార్థం.
గురువచనాచియా పుఢే | విధినిషేధ వ్యర్థ బాపుడే | లక్ష గురునియోగ కర్తవ్యాకడే | శిష్యాచే సాంకడే గురుమాథా | ||౧౮౦||
180. ‘గురువు మాటకు నియమాలు, నిషేధాలు ఉండవు. గురువు ఆజ్ఞాపించిన పని మీదే శిష్యుని లక్ష్యం ఉండాలి. శిష్యుని కష్టాల భారమంతా గురువు తలమీదే.
ఆమ్హీ ఆపుల్యా ఆజ్ఞేచే దాస | యోగ్యాయోగ్య నాణూ మనాస |
వేళీ వేంచూ జీవితాస | పరీ గురువచనాస ప్రతిపాళూ” | ||౧౮౧||
181. ‘మీ ఆజ్ఞకు మేము దాసులం. ఆ ఆజ్ఞ సరియైనదా, కాదా అని ఎప్పుడూ ఆలోచించము. అవకాశం వస్తే, ప్రాణలనైనా ఇచ్చి, మీ మాటను పాటిస్తాము’.
మ్లేచ్ఛహీ న జే కరూ ధజత | బ్రాహ్మణ సజత కరావయా | ||౧౮౨||
182. కరుణతో కూడుకున్న అతని మనసు, రాయిలా కఠినంగా కాగా, ముస్లిములు సైతం చేయడానికి సాహసించని పనిని, బ్రాహ్మణుడు సులభంగా చేయటానికి సిద్ధమయ్యాడు.
వాటేల హే శ్రోతియా అవఘడ | పరీ హే సద్గురుఘరచే గారుడ | వ్హా ఎకదా గురువచనారూఢ | తాత్కాళ గూఢ ఉకలేల | ||౧౮౩||
183. ఇదంతా శ్రోతలకు నమ్మటానికి కష్టమనిపిస్తుంది. కాని, ఇది సద్గురువు చేసిన గారడి. గురువు మాటలను ఒక సారి పాటిస్తే, దానిలోని రహస్యం తెలుస్తుంది.
ఎకదా త్యాంచీ ధరల్యా కాస | పాయీ ఠేవిల్యా పూర్ణ విశ్వాస | మగ శిష్యాచీ చింతా తయాంస | నలగే సాయాస కరాయా | ||౧౮౪||
184. ఒక్క సారి గురువును ఆశ్రయించి, వారి పాదాలయందు పూర్తి నమ్మకం ఉంచితే చాలు. శిష్యుడి బాధ్యతంతా గురువుదే. శిష్యుడు ఇంక ఏ కష్టమూ పడాల్సిన అవసరం లేదు.
సర్వథైవ వాహూన ఘ్యా పాయాస | భయ నాహీ మగ తయాస | కేవళ తోచ తయాచా ఆత్మవిశ్వాస | పరతీరాస లావవీ | ||౧౮౫||
185. అతని బాధ్యత గురువుదే కనుక, గురువు పాదాలను నమ్మేవారికి, ఏ భయమూ ఉండదు. గురువే అతనికి ధైర్యాన్నిచ్చి, ఒడ్డుకు చేర్చుతారు.
త్రిప్రకార శిష్య అసతీ | ఉత్తమ మధ్యమ అధమ వృత్తి | ప్రకార ప్రత్యేకీ అతి సంకలితీ | అభివ్యక్తీస44 ఆణితో | ||౧౮౬||
186. శిష్యులు మూడు రకాలుగా ఉంటారు - ఉత్తమ, మధ్యమ మరి అధమ అని. ఒక్కో రకాన్నీ సంక్షిప్తంగా తెలియజేస్తాను.
న సాంగతా అభిష్ట జాణణే | జాణతాంచ సేవా కరూ లాగణే | ప్రత్యక్ష ఆజ్ఞేలాగీ న ఖోళంబణే | జాణే “ఉత్తమ శిష్య” తో | ||౧౮౭||
187. గురువు చెప్పకుండానే, వారి మనసులో ఉన్నదానిని తెలుసుకొని, వారి ఆజ్ఞ కోసం ఆగక, దానిని వెంటనే పాటించటం ఉత్తమ శిష్యుని లక్షణం.
గురూనే ఆజ్ఞాపితా మానణే | అక్షరే అక్షర ప్రతిపాళణే | కార్యాంతరీ న విలంబణే | జాణే “మధ్యమ శిష్య” తో | ||౧౮౮||
188. గురువు ఆజ్ఞాపించిన తరువాత, దానిని తుచ తప్పకుండా, అసలు ఏ మాత్రం ఆలస్యం చేయకుండా పాటించేవారు, మధ్యమ జాతి శిష్యులు.
గురూనే ఆజ్ఞా కరీత రాహణే | కరూ కరూ మ్హణతచి జాణే | ప్రతిపదీ ప్రమాద కరణే | జాణా “అధమశిష్య” తో | ||౧౮౯||
189. గురువు ఆజ్ఞాపించిన తరువాత కూడా, చేస్తా చేస్తానంటూ ఆలస్యం చేస్తూ, అడుగడుగునా తప్పులు చేయటం, అధమ జాతి శిష్యులు.
పరమ వైరాగ్య నాహీ అంతరీ | నిత్యానిత్య వివేక న కరీ | కైచీ గురుకృపా తయావరీ | జన్మ జరీ ఘాలవిలా | ||౧౯౦||
190. మనసులో వైరాగ్యం లేక, ఎప్పటికీ ఏది ఉంటుందో, ఏది ఉండదో తెలుసుకునే వివేకం లేనప్పుడు, గురువు దగ్గర ఉన్నా, వారు ఎలా అనుగ్రహిస్తారు?
నిశ్చళ నిష్కామ కరీ సత్వర | తో పరాత్పర సోఈరా | ||౧౯౧||
191. ఎవరి మనసు ఎప్పుడూ గురువు పాదాలలోనే లీనమై ఉంటుందో, వారి కోరికలను ఆ దేవుడే తీరుస్తాడు. కోరికలను తీర్చి, ఏ కోరికా లేకుండా వారి మనసును నిర్మలంగా చేసి, శాంతిని ఇస్తాడు.
అసావే నిర్మళ శ్రద్ధాబళ | వరీ ప్రజ్ఞేచే బళ ప్రబళ | సబూరీచీ45 జోడ అఢళ | పరమార్థ సబళ తయాచా | ||౧౯౨||
192. ఏ కోరికా లేని శ్రద్ధ, బలమైన బుద్ధిబలం, దృఢమైన సహనం ఇవన్నీ ఉంటే పరమార్థం నిశ్చయం.
యేథే నలగే ప్రాణ నిరోధ | అపానోదాన46 యాంచా శోధ | హఠయోగ సమాధి వా ఉద్బోధ | సాధన దుర్బోధ తే ఆమ్హా | ||౧౯౩||
193. ప్రాణాయామం, హఠయోగం, సమాధిలోకి వెళ్ళి రావటం, మొదలైన సాధనలన్నీ ఇక్కడ అవసరం లేదు. అవి మనకు అర్థం కానివి కూడా.
అసతా శిష్యాచీ భూమికా తయార | సద్గురుసిద్ధీసీ నాహీ ఉశీర | తే తో సదైవ అనుగ్రహ తత్పర | ఎకచి పాయావర ఉభే | ||౧౯౪||
194. శిష్యుడు సరియైన శిక్షణ పొంది, మనసు సిద్ధంగా ఉంటే, గురువు అనుగ్రహం పొందటానికి ఎక్కువ కాలం పట్టదు. ఎందుకంటే, అనుగ్రహించటానికి గురువు ఎప్పుడూ సిద్ధంగానే ఉంటారు.
సగుణ సాక్షాత్కార ప్రతీతి | భక్తమాత్ర తేచ అనుభవితీ | భావికాంనా ఉపజే భక్తి | పాఖండ యుక్తి ఇతరాంనా | ||౧౯౫||
195. సగుణ సాక్షాత్కారాన్ని భక్తులు మాత్రమే అనుభవిస్తారు. ప్రేమతో నమ్మకం ఉన్నవారికి, భక్తి లభిస్తుంది. మిగతా వారంతా నాస్తికులు.
పుఢే మగ బాబా కాకాంస వదతీ | “ఘే హే టమరేల పాణ్యాచే హాతీ | ఆతా మీ ‘హలాల’ కరితో నిశ్చితీ | దేతో సద్గతీ తయాతే” | ||౧౯౬||
196. కాకా చెప్పిన తరువాత, బాబా అతనితో “ఈ నీళ్ళ డబ్బా పట్టుకో. నేను హలాల చేసి, దీనికి ఇప్పుడు సద్గతిని కలిగిస్తాను” అని అన్నారు.
ఆధీంచ తో బోకడ మరణోన్ముఖ | తేథేంచ ఆహే తక్యా47 నజీక | ఫకీరబాబాంస విచార ఎక | సమయసూచక ఆఠవలా | ||౧౯౭||
197. మునుపే చావుకు సిద్ధంగా ఉన్న మేక అది. దగ్గరలోనే తకియా ఉంది. అప్పుడు సమయానికి సరిగ్గా, ఫకీరు బాబాకు ఒక ఆలోచన వచ్చింది.
ఘేతలా బాబాంచా విచార | బోకడ మారావా తక్యావర | యేణే మిషే కరవితాంచ స్థలాంతర | బోకడ దేహాంతర లాధలా | ||౧౯౮||
198. ‘ఆ మేకను తకియాలో చంపుదామా?’ అని బాబాను అడిగి, బాబా అనుమతి పొంది, అక్కడినుండి ఆ మేకను తకియాకు తీసుకుని వెడుతుంటే, దారిలోనే అది చచ్చిపోయింది.
బోకడాచా మృత్యు అటళ | జాణూన చుకలే హోతే సకళ | పరీ పాహూని యోగ్య వేళ | కేలా హా ఖేళ బాబాంనీ | ||౧౯౯||
199. మేక ఎలాగూ చస్తుందని అందరికీ తెలిసిందే. సమయానికి సరిగ్గా, ఆ అవకాశాన్ని వాడుకుని, బాబా ఈ లీలను చూపించారు.
సద్గురూసీ శరణ గేలే | సద్గురూరూపచి తే జాహాలే | సైంధవ సింధుస్నానార్థ రిఘాలే | తే కాయ నిఘాలే బాహేరీ | ||౨౦౦||
200. ఉప్పుతో చేసిన బొమ్మ స్నానానికని సముద్రంలోనికి వెడితే, అది మరల బయటకు రాగలదా? అలాగే సద్గురువుకు శరణుజొచ్చిన వారు సద్గురువుతో ఒకటై పోతారు.
జీవ హా యా జగాచా భోక్తా | ఈశ్వర జగద్భోగ ప్రదాతా |
పరీ సద్గురు ఎక మోక్షదాతా | నిజాత్మైక్యతా నిధాన | ||౨౦౧||
201. ఈ జగత్తులో సుఖదుఃఖాలను జీవాత్మ అనుభవిస్తాడు. ఆ అనుభవాలను ఇచ్చేవాడు దేవుడు. కాని, సద్గురువు ఒక్కరే మోక్షాన్ని ఇవ్వగలరు. జీవాత్మను పరమాత్మతో ఒకటి చేసే నిధి వారే.
కృపా ఉపజలియా పోటీ | సద్గురూ దేతీల దివ్య దృష్టీ |తేణే మగ హీ సకల సృష్టీ | మావేల దిఠీ ఎకదాంచి | ||౨౦౨||
202. సద్గురువు మనసులో దయ కలిగితే, వారు దివ్యమైన చూపునిస్తారు. దానితో ఈ సృష్టి అంతా ఒక్క సారిగా మాయమౌతుంది.
హెమాడ సాఈపాయీ శరణ | తేథే వాహీ దేహాభిమాన |మనీ మ్హణే సావధాన | బాబా నిరభిమాన మజ ఠేవా | ||౨౦౩||
203. హేమాడు సాయి పాదాలకు శరణుజొచ్చి, తన అహంకారాన్ని వారికి అర్పించి, ‘బాబా! నన్ను ఎప్పుడూ అహంకారం లేకుండా ఉంచండి’ అని వేడుకుంటున్నాడు.
ఆతా పుఢీల అధ్యాయద్వయీ | థట్టావినోదాచీచ రస సోఈ |కరీత కైసే మహారాజ సాఈ | తీ నవలాఈ పరియేసా | ||౨౦౪||
204. తరువాతి రెండు అధ్యాయాలలో, పరిహాసాలతో సాయి మహారాజు తయారు చేసిన, హాస్యరస భోజనాన్ని అందిస్తారు. వారి అద్భుతమైన లీలలను వినండి.
దిసాయా వినోద కరమణూక | పరీ తీ అత్యంత బోధదాయక |అభ్యాసీల జో భక్త భావిక | పరమ సుఖ పావేల | ||౨౦౫||
205. పైకి వినోదంగా కనిపించినా, అది ఎంతో జ్ఞానాన్ని ఇస్తుంది. నమ్మకంతో, అర్థం చేసుకున్న భక్తులు, పరమ సుఖాన్ని పొందుతారు.
| ఇతి శ్రీ సంతసజ్జన ప్రేరితే | భక్త హేమాడపంత విరచితే |
| శ్రీ సాఈ సమర్థ సచ్చరితే | | గురుభక్త లీలాదర్శనం నామ |
| త్రయోవింశతితమోధ్యాయః సంపూర్ణః |
||శ్రీసద్గురూ సాఈనాథార్పణమస్తు|| శుభం భవతు ||
1. మానీ. 2. కమీపణా. 3. మీచ పరమేశ్వర.
4. మీ పరమేశ్వరాచా యాదగార ఆహే. 5. ఉదయ పావేల.
6. కై. వా. రా. నారాయణ గోవింద చాందోరకర. 7. కాంద్యాసహ.
8. సద్భావానే. 9. అంతఃకరణానే. 10. డుక్కర. 11. పింజర్యాత. 12. సకామ.
13. పంఖాంచ్యా వార్యానే. 14. రా. మాధవరావ బళవంత దేశపాండే.
15. భవిష్య. 16. సర్ప.
17. విరోబా మ్హణూన ఎక శంకరాచే స్థాన ఆహే. తేథే సర్పదంశ జ్యాలా హోతో త్యాలా నేఊన ఠేవతాత వ తసే ఝాలే మ్హణజే తో బరా హోతో, అశీ సమజూత ఆహే.
18. కై. నానాసాహేబ నిమోణకర మ్హణూన మాధవరావాంచే చులతే హే శ్రీసాఈబాబాంచే పరమ భక్త వ సరకారచే అనరరీ మాజిస్ట్రేట హోతే.
19. మాధవరావ వ గావచే లోకహీ బాబాంస ’దేవ’ యా నావానే సంబోధీత. 20. జగణ్యాచ్యా ఆశేవర. 21. రా. తాత్యా గణపత పాటీల కోతే యాంనా.
22. కళవళలీ. 23. గతీ. 24. భీతీ. 25. దుసర్యా గావచ్యా లోకాంచా.
26. బంద పడలా. 27. మరగీ. 28. దార. 29. వాచా, శబ్ద. 30. లహానపణాచీ. 31. మిళాలే తరీ వాహవా, నాహీ తరీ వాహవా. 32. ఆకళే, సాధ్య హోఈ.
33. అమృతసేవన. 34. మిష్టాన్న భోజన. 35. మరావయాస టేకలేలా.
36. మార. 37. ఫటాక్యానే. 38. ఉంచ స్వరానే.
39. జో వేదనాంపాసూన ముక్త ఝాలా అసా. 40. త్యా బోకడాస.
41. నాశ. 42. వేదశాస్త్ర. 43. నశిబాత. 44. స్పష్టతేస.
45. హా బాబాంచ్యా తోండచా శబ్ద ఆహే. యాచా అర్థ ధీర.
46. అపాన వ ఉదాన యా వాయూంచా, మ్హణజే ప్రాణాయామాచా.
47. ఫకీర లోక బసణ్యాచే ఘర.
No comments:
Post a Comment